Witam!
Nasza córka ma prawie sześć lat, uczęszcza do przedszkola. Problem z jej wrażliwością właściwie towarzyszy nam od momentu narodzin. Bardzo reagowała na nowe dźwięki, ludzi, sytuacje... Staraliśmy się wiele tłumaczyć i rozmawiać z nią bardzo często z większym lub mniejszym skutkiem. Mam wrażenie jednak, że teraz tak naprawdę stanęliśmy w obliczu tego problemu, kiedy to zaczęła uczęszczać do przedszkola. Szybko znalazła koleżanki i zaadoptowała się w nowym środowisku, ale każda nowa sytuacja w przedszkolu stanowi problem, na który córka reaguje płaczem. Nie chce jeździć na wycieczki przedszkolne, płacze na teatrzykach, stresuje się czy będą szły dziś na dwór i co założy, kiedy będzie szła, czy sama się ubierze... itp. Ostatnio podczas posiłku pani włączyła spokojną muzykę, a ona zaczęła płakać mówiąc, że jest smutno, bo pomyślała o mamie... Każda nowa sytuacja to dla niej stres, płacz, a ostatnio nawet wymioty. Dodam, że córka jest bardzo pogodnym, radosnym, mimo tych sytuacji, dzieckiem. Mamy też trudności z nauką. Kiedyś bardzo szybko chłonęła nowe rzeczy, dziś nie chce podejmować żadnych trudów z nauką czegoś nowego - liter, czytania, czy nawet jakiś domowych nowych czynności, brakuje jej też cierpliwości. Przyznam, że nam powoli też, staramy się z mężem, ale już nie wiemy jak jej pomóc. Czy to wina w naszym wychowaniu? Czy może problem tkwi gdzieś indziej, bo przyznam, że obwinianie siebie nawzajem z mężem nie wpływa też dobrze na nasze małżeństwo...

Beata