Witam,
w marcu zeszłego roku, pisałam tu prośbę o pomoc i wskazówki, bo moje dziecko nie mówi. Zastosowałam się do porad, zakupiłam książeczki i kilkanaście dni po zakupie pisałam tu i dziękowałam Pani za ich cudowną "moc". Mój syn rozgadał się w ciągu tygodnia, z pojedynczych słówek, mnóstwa zwrotów przekręcanych moje dziecko stało się największą klasową gadułą. Ba! nie tylko klasową, wszyscy na osiedlu nas znają, bo On ciągle mówi ;)
Mowa jest wyraźna, poprawna. Jeszcze miesiąc temu "r" to było "l" teraz już mówi piękne RRRRRRR, aż nawet do przesady, bo zdarza się że zamiast „sklep” mówi „skrep” z pięknie dźwięcznym "r".
Także kolejny raz pragnę Pani podziękować za te magiczne książeczki. Bardzo, bardzo dziękuję, w sumie dziękujemy :)
Teraz na próbę z płytami próbujemy namówić brata (2 latka) opornie idzie, bo to struś pędziwiatr... ale zauważyliśmy pierwsze efekty, potrafi powtórzyć każdą literkę, i każdy wyraz wtedy, jeśli powtarza po nas sylabami, gorzej ze złączeniem ich, ale nie poddajemy się, nie naciskamy, stosujemy się do Pani zasady, że nie mówi "powtórz", bo wiemy jak to potrafi zniechęcić i wszystko zepsuć.
A teraz odnośnie mojego problemu.
Synek (ten z początku postu) nie umie głoskować, mam wrażenie, że nie rozumie o co w tym chodzi. Krótkie wyrazy czyli 3- czasem 4 - literowe potrafi, ale bardzo opornie to idzie.
Nauczycielka w szkole, dała nam radę by mówić do dziecka po głoskach, czyli np. n-a-m-i-o-t a on ma powiedzieć, co powiedziałam, ale ciężko, naprawdę ciężko nam to idzie. On powtarza po mnie po głoskach ten przykładowy namiot, ale jak pytam, co powiedział to wymyśla. 3-literowe wyrazy nie sprawiają mu raczej problemu.
Z sylabizowaniem nie ma żadnego problemu.
Czy jest jakiś sposób by mu to wytłumaczyć o co w tym chodzi? Tak by zrozumiał?
Synek jest pojętnym dzieckiem, w szkole sobie radzi bardzo dobrze poza tym nieszczęsnym głoskowaniem.
Podobno trzeba ćwiczyć, ćwiczyć i ćwiczyć.
Ja to robię, w domu, w drodze na spacer, w parku na ławeczce (dziś nawet jakaś kobieta histeryczką mnie nazwała, bo siedzieliśmy sobie z synkiem na ławeczce, ona obok, i próbowaliśmy składać jakoś te głoski, dodam, że synkowi podobała się ta zabawa – wymyśliłam, że jeden wyraz ja drugi on, ale on zadaje mi wtedy, kiedy usłyszy to, co powiedziałam ja, nie był znudzony, a tym bardziej przestraszony czy zamęczany, kobieta nazwała mnie histeryczką i współczuje mojemu dziecku takiej matki, że je tak męczę). Przyznam, że zabolało mnie to, bardzo. I ciągle boli. Boli to, że ludzie tak łatwo potrafią oceniać, nie wiedząc ile poświęciłam dzieciom.
Czy naprawdę robię coś źle, czy powinnam odpuścić?
Przyznam, że chciałabym móc odpuścić, znalazłam tez info w sieci, że dziecka nie da się nauczyć głoskowania, że musi do tego dojrzeć, ale nauczycielka nalega i naciska, że musi umieć i już.
Synek zna wszystkie literki, układa np. z literek wyraz zupa, proszę go by przeczytał, on czyta literka za literką, ale kompletnie nie słyszy? nie rozumie? co przeczytał.
Po raz kolejny, będę wdzięczna za okazane zainteresowanie i pomoc.
Ania