Szedł Dominik, z bólu cykał,
Bo gdy tak szedł to utykał.
Bo tak nagle, w czasie drogi,
Poczuł ostre bóle nogi.
A że musiał iść tą drogą
To powłóczył jedną nogą.
Jak niedojda, jak łamaga
Z bólem nogi tak się zmagał
I tak całą długą drogę
Wciąż kuśtykał na tę nogę.
Aż, gdy minął domu progi,
To minęły bóle nogi.
I, by rozprostować nogę,
Znów wyruszył w długą drogę.