Dlaczego kochamy Babcię?

Bo często przyjeżdża do nas,
bo przynosi nam
pestki z dyni i winogrona.
Bo bierze nas na kolana
albo na ... ptysie.
I nigdy nie dręczy nas
pytaniami:
- dlaczego bazgrzemy w zeszycie,
- dlaczego drzemy spodnie,
- czemu jesteśmy tacy nieznośni
albo zanadto spokojni
- dlaczego gubimy guziki,
piórniki oraz czapki,
- dlaczego nie jemy szpinaku,
- dlaczego psujemy zabawki?...
Babcia nie pyta nas o to.
I za to, że taka jest właśnie,
uśmiechamy się do niej -
najweselej, najjaśniej.

***

Dni z Babcią
Tekst B. Lewandowska

Babcia po kuchni się krząta.
Z garnka wyjrzał pachnący oblok.
- Babciu ostrugam marchew,
pobędę z tobą!

Babcia przegląda gazetę.
Ja rysuję w kacie obrazek.
- Babciu, przy jednym stole
posiedźmy razem.

W szkole nie poszło jak trzeba.
Może wyrwać kartkę z zeszytu?
- Babciu, pociesz mnie trochę,
do serca przytul.

Tata pretensje ma do mnie.
Mama milczy jak zimna ryba.
- Babciu, a ty się do mnie
uśmiechniesz chyba.

Bolą mnie uszy i głowa.
Z nosa cieknie jak z siedmiu kranów.
- babciu, opowiedz bajkę
i do snu zanuć.

***

Dla Babci
Tekst D. Gellner

Siadaj Babciu, siadaj blisko.
Zaraz ci opowiem wszystko.
Prawie całą noc nie spałam,
bo prezenty wymyślałam.
Na kanapie się kręciłam,
aż dla ciebie wymyśliłam:
z lodu broszkę i korale
i śniegowe cztery szale.
Dziesięć czapek w śnieżną kratkę
i lodową czekoladkę.
Jak nie będzie ci smakować,
to mnie możesz poczęstować!

Zobacz więcej:

Wiersze dla Babci cz. I

Wiersze dla Babci cz. II

Wiersze dla Babci cz. IV