Mój synek mając 2,5 roku otrzymał orzeczenie o wczesnym wspomaganiu, już dużo wcześniej bardzo mnie niepokoił fakt braku rozwoju mowy, ale niektórzy lekarze uważali mnie za matkę robiąca z igły widły. Mając niecały rok syn mówił mama, tata, z tym, że nie były to słowa kierowane do konkretnych osób. Kiedy zaczynał chodzić (12 mies.) przestał w ogóle mówić. Jest on dzieckiem bardzo radosnym, zawsze bardzo lubił się przytulać, jednak wykazywał pewne dziwne zachowania np. machał raczkami z radości (teraz też czasami to robi, ale gdy go proszę żeby zamiast tego bił brawo to mnie słucha) i miał kłopoty z kontaktem wzrokowym (teraz jest już z tym dużo lepiej). Przez cały poprzedni rok szkolny miał prowadzone wczesne wspomaganie (logopeda, pedagog, psycholog i rehabilitantka), a oprócz tego jeszcze integrację sensoryczną i dodatkowo neurologopedę. W tym roku szkolnym nadal ma te wszystkie zajęcia i chodzi również do grupy integracyjnej w przedszkolu. Widać, że jego rozwój nieco rusza do przodu - mówi mama i tata (woła nas i tak nas nazywa), pa pa (tego wcześniej nie robił) , pi pi ( tak robi myszka), ko ko , da - czasami powtarza tez inne sylaby, a czasami wydaje się, że powiedział cicho krótkie zdanie - jednak wszystko to postępuje tak wolno, że jestem po prostu przerażona. Ostatnio zdecydowaliśmy się na diagnostykę w kierunku autyzmu. Mieszkamy ok. 100 km od Warszawy. Bardzo proszę o poradę jak mogłabym jeszcze sama pomóc mojemu dziecku, bo mimo to, że on rozumie co do niego mówimy i bardzo często wykonuje nasze polecenia, to jednak brak mowy, a co za tym idzie niemożność wyrażenia i przekazania innym swoich potrzeb z jego strony często doprowadza cała rodzinę do ogromnego stresu.

Z góry dziękuje za odpowiedź i SERDECZNIE POZDRAWIAM.