10 cytatów Janusza Korczaka, które powinien przeczytać każdy rodzic

Janusz Korczak, a właściwie Henryk Goldschmidt, był lekarzem, pisarzem, publicystą, działaczem społecznym oraz pedagogiem, człowiekiem z powołaniem. Teoretyk wychowania polsko-żydowskiego pochodzenia. Choć sam nie miał dzieci, stał się ojcem dla wielu cudzych dzieci. O sobie mówił: „Za syna wybrałem ideę służenia dziecku i jego sprawie.”

Do historii przeszedł jako prekursor współczesnej myśli pedagogicznej, a jego słowa mówiące o tym, że nie ma dzieci tylko są ludzie obrazują jego podejście do dziecka oparte na szacunku i partnerstwie. Jego przemyślenia dotyczące wychowania wyprzedziły epokę, w której żył i nie uległy wciąż przedawnieniu - po dziś dzień wielu pedagogów powołuje się na Korczaka.

Wierzył, że nie wystarczy słuchać dziecka - trzeba przede wszystkim usłyszeć jego potrzeby. Janusz Korczak próbował zapewnić dzieciom beztroskie dzieciństwo, które jednak nie będzie pozbawione obowiązków. Traktował swoich wychowanków poważnie i prowadził z nimi poważne dyskusje. Zginął razem ze swoimi podopiecznymi w 1942 roku w obozie w Treblince.

Jego dorobek pisarski budzi podziw - wydał bowiem ponad 20 książek, a w rozmaitych pismach ukazało się około 1400 jego tekstów. Wśród jego najważniejszych dzieł wymienia się trylogię z 1919 roku "Jak kochać dziecko".

Zebraliśmy dla Was 10 cytatów Janusza Korczaka, które nie tylko chwytają za serce, ale także skłaniają do przemyśleń. Każdy rodzic powinien je przeczytać i poświęcić chwilę na zadumę nad tym jakim być rodzicem oraz jak komunikować się z dziećmi tak by budować relacje oparte na wzajemnym szacunku.

A na końcu znajdziecie także Apel Twojego Dziecka inspirowany testami Janusza Korczaka.

Udostępnij na facebooku

1/11

"Czy oddajesz dziecku, co od rodziców wzięłaś, czy tylko pożyczasz, by odebrać, zapisując skrzętnie i obliczając procenty?"

2/11

"[...] niespornym jest prawo do wypowiadania swych myśli, czynnego udziału w naszych o nim rozważaniach i wyrokach. Gdy dorośniemy do szacunku i ufności, gdy samo zaufa i powie, co jest jego prawem – mniej będzie zagadek i błędów."

3/11

"Jeśli umiecie diagnozować radość dziecka i jej natężenie, musicie dostrzec, że najwyższą jest radość pokonanej trudności, osiągniętego celu, odkrytej tajemnicy. Radość tryumfu i szczęście samodzielności, opanowania, władania."

4/11

"Dziecko jest cudzoziemcem, nie rozumie języka, nie zna kierunku ulic, nie zna praw i zwyczajów. […] Potrzebny przewodnik, który grzecznie odpowie na pytanie."

5/11

"Nie biegaj, bo wpadniesz pod konie. Nie biegaj, bo się spocisz. Nie biegaj, bo się zabłocisz. Nie biegaj, bo mnie głowa boli" (...) I cała potworna maszyna pracuje długie lata, by kruszyć wolę, miąć energię, spalać siłę dziecka na swąd."

6/11

"Dziecko chce być dobre. Jeśli nie umie – naucz. Jeśli nie wie – wytłumacz. Jeśli nie może – pomóż."

7/11

"Nie zabiegajmy o to, by każdy czyn uprzedzić, w każdym zawahaniu się natychmiast drogę wskazać, przy każdym pochyleniu biec z pomocą. Pamiętajmy, że w momencie silnych zmagań może nas zabraknąć."

8/11

"Całe wychowanie współczesne pragnie, by dziecko było wygodne, konsekwentnie krok za krokiem dąży, by uśpić, stłumić, zniszczyć wszystko, co jest wolą i wolnością dziecka, hartem jego ducha, siłą jego żądań i zamierzeń."

9/11

„Dziecko ma prawo być sobą. Ma prawo do popełniania błędów. Ma prawo do posiadania własnego zdania. Ma prawo do szacunku.
Nie ma dzieci – są ludzie.”

10/11

"Więc na wszystko pozwalać? Przenigdy: z nudzącego się niewolnika zrobimy znudzonego tyrana.Zabraniając, hartujemy, bądź co bądź, wolę bodaj w kierunku hamowania się i zrzekania tylko, rozwijamy wynalazczość w działaniu na ciasnym terenie, umiejętność wyślizgiwania się spod kontroli, budzimy krytycyzm. (...) Pozwalając na wszystko, baczmy, by dogadzając zachciankom, tym usilniej nie dławić chceń. Tam osłabiamy wolę, tu ją zatruwamy. (...) Musimy ustalić granice jego i mego prawa."

11/11

Apel Twojego dziecka wg. Janusza Korczaka

Nie psuj mnie. Dobrze wiem, że nie powinienem mieć tego wszystkiego czego się domagam. To tylko próba z mojej strony.
Nie bój się stanowczości. Właśnie tego potrzebuję – poczucia bezpieczeństwa.
Nie bagatelizuj moich złych nawyków. Tylko Ty możesz pomóc mi zwalczyć zło, póki jeszcze jest możliwe.
Nie rób ze mnie większego dziecka niż jestem. To sprawia, że przyjmuję postawę głupio dorosłą, żeby udowodnić, że jestem duży.
Nie zwracaj mi uwagi przy innych ludziach, jeśli nie jest to konieczne. O wiele bardziej przejmuję się tym, co mówisz, jeśli rozmawiamy w cztery oczy.
Nie chroń mnie przed konsekwencjami. Czasami dobrze jest nauczyć się rzeczy bolesnych i nieprzyjemnych.
Nie wmawiaj mi, że błędy które popełniam są grzechem. To zagraża mojemu poczuciu wartości.
Nie przejmuj się za bardzo, gdy mówię, że cię nienawidzę. Czasami mówię to, by przyciągnąć Twoją uwagę.
Nie zrzędź. W przeciwnym razie muszę się przed Tobą bronić i zrobię się głuchy.
Nie dawaj mi obietnic bez pokrycia. Czuję się przeraźliwie zawiedziony, kiedy nic z tego wszystkiego nie wychodzi.
Nie zapominaj, że jeszcze trudno mi jest precyzyjnie wyrazić myśli. To dlatego nie zawsze się rozumiemy.
Nie sprawdzaj z uporem maniaka mojej uczciwości. Zbyt łatwo strach zmusza mnie do kłamstwa.
Nie bądź niekonsekwentny. To mnie ogłupia i tracę całą swoją wiarę w ciebie.
Nie odtrącaj mnie, gdy dręczę Cię pytaniami. Może się wkrótce okazać, że zamiast prosić Cię o wyjaśnienia, poszukam ich gdzie indziej.
Nie wmawiaj mi, że moje lęki są głupie. One po prostu są.
Nie rób z siebie nieskazitelnego ideału. Prawda na twój temat byłaby w przyszłości nie do zniesienia.
Nie wyobrażaj sobie, że przepraszając mnie stracisz autorytet. Za uczciwą grę umiem podziękować miłością, o jakiej Ci się nie śniło.
Nie zapominaj, że uwielbiam wszelkiego rodzaju eksperymenty. To po prostu mój sposób na życie, więc przymknij na to oczy.
Nie bądź ślepy i przyznaj, że ja też rosnę. Wiem jak trudno dotrzymywać mi kroku w tym galopie, ale zrób co możesz, żeby się udało.
Nie bój się miłości. Nigdy.