"Czytając" palcami…, Czas Dzieci

Każdy z nas może być inny, mieć różne upodobania i odczuwać świat w różnoraki sposób. Ważne jest jednak, aby zaakceptować odmienność osoby stojącej obok i docenić jej wartość. Musimy pamiętać o tym sami, a także sumiennie wpajać tę wiedzę dzieciom.

Menena Cottin przychodzi nam z pomocą, podarowując Czarną książkę kolorów - publikację obrazkową, podejmującą trudny temat niepełnosprawności. Autorka stworzyła prostą, aczkolwiek ekspresyjną i pomysłową opowieść o niewidomym Tomku, który z pomocą swojego kolegi wyjaśnia nam, w jaki sposób potrafi dotknąć, posmakować lub poczuć podstawowe kolory.

"Tomek nie widzi kolorów. Są one dla niego tysiącami smaków, zapachów, dźwięków i emocji. Pogrążony w mroku chłopiec zaprasza nas, byśmy spróbowali odkrywać je tak jak on: wcale ich nie widząc". Zdanie to jest kluczem otwierającym drzwi do nowego świata, który możemy poznać, ale także informacją o tym, co nas za chwilę spotka, ponieważ dzięki krótkim, ale wartościowym zdaniom zawartym w książce poznajemy kolory na nowo, w sposób zupełnie inny niż do tej pory.

Czarna książka kolorów to nietypowa, piękna i uniwersalna opowieść, przybliżająca życie osób niewidomych zarówno dzieciom, jak i dorosłym. Pokazuje, że czerń nie musi oznaczać pustki, a kolory można odbierać na wiele sposobów i bez barier korzystać z życia. Wypukłe ilustracje, tekst napisany brajlem oraz znajdujący się na końcu słowniczek wzbogacają lekturę i zapraszają do "przeczytania" tej książki rękoma, by wczuć się w sytuację Tomka. Wszechobecna czerń i odbijające się na niej pojedyncze zdania, podkreślają dwa odmienne światy bohaterów.

Książka Meneny Cottin w prosty, ale magiczny sposób, uczy nas tolerancji i uwrażliwia na odmienność, potwierdzając, że zasłużyła na New Horizons Award Bologna Children’s Book Fair 2007 wręczone na Targach Książki Dziecięcej w Bolonii.

Polecam ją zatem każdemu niezależnie od wieku, gdyż obok tak fantastycznej i mądrej książki nie można przejść obojętnie, a po przeczytaniu zostanie ona w naszych głowach i sercach na bardzo długo.

Eliza Idczak

Udostępnij na facebooku

Data modyfikacji: 22 maja 2020