Dzień dobry,

jestem matką 3-letniego chłopca. Syn zaczął mówić i składać zdania w wieku 2,5 roku a wiec mówi od zaledwie 7 miesięcy. Wcześniej mówił, ale po swojemu. W tej chwili gada bez przerwy, naprawdę bardzo dużo, zadaje pytania, udziela odpowiedzi. Martwi mnie natomiast ze dość często powtarza zasłyszane od nas zwroty. Przykładowo, gdy upominam młodszą córkę "dlaczego wyrzucasz biszkopta?" on momentalnie zadaje jej to samo pytanie. Czasem raz, czasem dwa razy. Później danych zwrotów już nie używa bezcelowo, jedynie stosuje je w konkretnej sytuacji, np. gdy córka znów wyrzuci biszkopta. Gdy dałam mu ostatnio naklejkę mówiąc "takiej jeszcze nie miałeś" cieszy się, ale następnego dnia, gdy ją znów ujrzy, mówi "takiej jeszcze nie miałeś". Nie użyje tego zwrotu podczas innej wykonywanej czynności. Syn często mówi o sobie w 3. osobie, ale po każdym "błędzie" my wymawiamy prawidłową formę, a syn ją powtarza po nas prawidłowo. Coraz częściej mówi już poprawnie - w 1 osobie, albo sam się poprawia mówiąc dobrze. Na zadane pytania często odpowiada po 2 czy 3 razy. Mam wrażenie, że robi tak, aby to do nas dotarło, ale pewności nie mam. Dodam, że w wieku 2 lat i 3 miesięcy syn był diagnozowany pod kątem autyzmu, ze względu na kilka problemów (w tym autostymulację i brak mowy). Szereg specjalistów, w tym poradnia pedagogiczno-psychologiczna autyzm wykluczyła, gdyż naprawdę był i nadal jest z nim świetny kontakt. Przytula się, utrzymuje kontakt wzrokowy, przynosi, pokazuje, chwali się, zaciąga do zabawy itp. Autostymulacje ustały gdy zrezygnowaliśmy z tv i radia i poświęciliśmy synowi 100% czasu. Chciałabym dowiedzieć się czy tego typu powtarzanie to echolalia tak patologiczna jak w autyzmie? Cały czas trzymamy rękę na pulsie i obawiamy się najgorszego, dlatego nie ukrywam, że jego problemy językowe bardzo nas stresują.

Pozdrawiam,
Marta