Kocham. Nie biję! To głośna kampania społeczna, zapoczątkowana w Polsce w 2006 roku, w którą z wielkim oddaniem zaangażowali się artyści, sportowcy, politycy. Stając się twarzą kampanii, promowali odpowiedzialne wychowanie bez stosowania kar cielesnych.

Kampania społeczna stworzona przez Konrada Wojterkowskiego oraz Fundację Krajowe Centrum Kompetencji we współpracy m.in. z Ministerstwem Spraw Wewnętrznych i Administracji, Komendą Główną Policji i Rzecznikiem Praw Dziecka, to szeroko zakrojona akcja, skierowana przeciwko przemocy w rodzinie, głównie wobec dzieci.

Zorganizowano cztery edycje akcji. W pierwszej edycji w miastach zawisło 1000 bilbordów pokazujących, jak można wychowywać dzieci bez przemocy.

Kampania nastawiona była na:

• przeciwdziałanie przemocy w rodzinie;
• ograniczanie skutków tejże przemocy;
• wyostrzenie społecznej wrażliwości na akty przemocy i agresji w rodzinie;
• wzbogacenie kompetencji społecznych temacie przemocy względem najmłodszych;

Za tym poszła zmiana przepisów prawa w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie.

W 2008 roku akcja „Kocham. Nie biję” wpisano w Rządowy program ograniczania przestępczości i aspołecznych zachowań "Razem Bezpieczniej" oraz Krajowy Program Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie.

W kampanię zaangażowane zostały Komenda Główna Policji, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji (MSWiA), Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej. Kampania została powiązana z akcją "Kocham. Reaguję", której organizatorem było Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, a partnerami KCK oraz fundacja "Dzieci Niczyje".

Rezultatem kampanii została uruchomiona specjalną infolinię – telefon zaufania dla ofiar dotkniętych przemocą 801 109 801. Infolinia funkcjonuje do dzisiaj.

W 2009 roku "Kocham.Nie biję" została poszerzona o dwa nowe hasła: „Kocham. Mam czas” i "Kocham. Nie krzyczę”. Powiększyła się również liczba instytucji publicznych zaangażowanych w kampanię. do akcji dołączyły: Ministerstwo Edukacji Narodowej, Ministerstwo Sprawiedliwości, Ministerstwo Zdrowia oraz Rzecznik Praw Dziecka. Zwalczanie obojętności wobec przemocy jest nadal bardzo istotne.

30 kwietnia obchodzimy w Polsce po raz dwunasty Światowy Dzień Sprzeciwu Wobec Bicia Dzieci.

Celem inicjatywy jest przekonanie rodziców i opiekunów dzieci, że rezygnacja z przemocy i kar fizycznych, to jeden z niezbędnych warunków pomyślnego rozwoju dziecka.
Zakaz bicia dzieci wprowadzono w znowelizowanej w 2010 r. ustawie o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. Z roku na rok wzrasta świadomość społeczna zasadności wychowania bez przemocy. 

Trochę historii:
Światowy Dzień Sprzeciwu Wobec Bicia Dzieci to inicjatywa zapoczątkowana przez amerykańską organizację EPOCH (End Physical Punishment of Children) w 2006 roku. Do XIX w. w kulturze Zachodu panowało powszechne przekonanie, że dzieci należy dyscyplinować twardą ręką.
Pierwszą organizacją, która podważyła zasadność „twardej ręki” było Towarzystwo Zapobiegania Cierpieniu Dzieci. W 1981 roku powstał Komitet Ochrony Praw Dziecka, założony przez prof. Marię Łopatkową.

W 2013 roku Rzecznik Praw Dziecka zainicjował kampanię społeczną „Reaguj. Masz prawo”, mającą na celu walkę z przemocą wobec dzieci. Kampania ta ma na celu stworzenie społecznej koalicji sprzeciwu wobec przemocy względem dzieci. To był krok milowy w kierunku upodmiotowienia dziecka. Od 1 sierpnia 2010 roku w Polsce obowiązuje całkowity zakaz bicia dzieci. 

opracowała: Agnieszka Bińczycka na podstawie materiałów pochodzących ze strony Rzecznika Praw Dziecka brpd.gov.pl