Recenzja książki:

Ludzki język łódzki

Po czym poznać łodzianina?

Po czym poznać łodzianina - a po tym, że nie je bułki paryskiej na śniadanie tylko angielkę, na obiad spożywa prażoki, a przy stole siedzi na ryczce. Książka Ludzki język łódzki powstała dzięki zaangażowaniu rodowitych mieszkańców miasta Łodzi. Okazją był tuwimowski rok 2013. Niecodzienność tej cienkiej książeczki polega na pokazaniu miasta takim, jak je zapamiętało starsze powojenne pokolenie.

Z opowiadań i wierszyków wzorowanych na twórczości znanego poety i byłego mieszkańca miasteczka - Juliana Tuwima - poznamy historię Łodzi (np. Legenda o Łodzi, O łódzkim robotniku w XIX-wiecznej manufakturze, Ławeczka Tuwima, Kuferek Reymonta…). Cenne jest to, że dorośli biorąc udział w projekcie Muzeum Miasta Łodzi przekazują dzieciom zamiłowanie do tradycji i własnego języka regionalnego, rozwijają pojęcie przynależności kulturowej, a dzieci zainspirowane poezją tuwimowską podtrzymują tradycję środowiska, w którym się wychowują.

Omawiana publikacja to zbiorek 26 utworów - wierszy i opowiadań - napisanych przez dorosłych, opatrzony prostymi ilustracjami wykonanymi przez same dzieci. W zakończeniu autorzy umieścili swoisty słowniczek wyjaśniający znaczenie nazw występujących w treści głównej. Z pewnością czytelnicy z innych regionów Polski będą często z niego korzystali chcąc się dowiedzieć, co ma wspólnego migawka z tramwajem lub co to jest ekspres…

Książkę wzbogacono płytą CD z nagraniem muzyczno-słownym w aranżacji instrumentalnej i masteringiem (zobacz wyjaśnienie w słowniku wyrazów obcych) Michała Makulskiego. Na niej również znalazły się opowiadania czytane przez miejscowych lektorów. Książkę polecam nie tylko czytelnikom w wieku 6-9 lat, ale również nauczycielom przygotowującym uczniów do konkursów recytatorskich. Wiersze w nowej odsłonie inspirowane poezją Juliana Tuwima nie odbiegają rytmem, dowcipem ani stylem językowym od oryginału.

Anna Żaczek, nauczyciel-bibliotekarz

Udostępnij na facebooku

Data modyfikacji: 17 marca 2014