Cel główny: uwrażliwienie na potrzebę ochrony środowiska.

 

Cele szczegółowe:

• rozwijanie empatii,
• zwrócenie uwagi na konieczność dbania o przyrodę,
• kształtowanie umiejętności przyporządkowywania elementów do zbiorów,
• ćwiczenie przeliczania, określania ilości, dodawania i odejmowania na konkretach,
• nabywanie umiejętności dokonywania wyboru i podejmowania decyzji.

 

Potrzebne będą:

• muzyka relaksacyjna, taneczna, ew. odgłosy łąki,
• papierowe kwiaty wielkości 7-10 cm: 5 żółtych, 7 czerwonych, 9 niebieskich,
• worki lub pojemniki do segregowania śmieci,
• napisy do czytania globalnego: papier, plastik, pszczoły, biedronki, motyle,
• trzy instrumenty perkusyjne naśladujące pszczoły, biedronki, motyle, np.: grzechotka, klocki, dzwoneczek,
• ciemna kartka i materiały plastyczne typu: papier kolorowy, ścinki materiału, nici, sznurki, bibułka kolorowa, różne nasiona, farby, klej, nożyczki itp.,
• trzy tacki z rekwizytami symbolizującymi pszczoły, biedronki, motyle (mogą być wycięte z kolorowego papieru lub kolorowe klocki, lub nakrętki),
• duży arkusz szarego papieru.

 

Ilość dzieci: 1-15
Wiek dzieci: 2-7 lat

 

Zaczynamy:
Opiekun rozpoczyna rozmowę, opowiadając dziecku o małym kwiatku, który nie mógł wyrosnąć, ponieważ przyciskała go butelka rzucona na trawnik. W butelce kręciła się mrówka, która nie potrafiła z niej wyjść. Opiekun zadaje pytanie: „Jak myślisz, dlaczego kwiatek nie mógł swobodnie rosnąć? Jak czuła się mrówka? Co należało zrobić?”. Dziecko podaje swoje pomysły: podnieść butelkę, pomóc mrówce z niej wyjść, wyrzucić butelkę do pojemnika ze szkłem. Opiekun rozwija rozmowę na temat konieczności dbania środowisko i odczytuje wierszyk pt.:

 

Piotruś i mrówka
(wersja pierwsza)

Pewna mrówka w pewien ranek,
wyszła na Piotrusia ganek.
Patrzy w koło zadziwiona:
czemu głośno kracze wrona?
Co się tutaj wydarzyło?
Było miło, nie jest miło.

 

Wczoraj były urodziny,
dzieci świetnie się bawiły.
Lecz niestety, nasze dzieci
zostawiły dużo śmieci.
O! Kubeczek plastikowy
zakrył kwiatek do połowy.
Biedroneczka zaś maleńka
nie może uwolnić się od papierka
po cukierkach.

 

Mało tego na ostatek:
gdzie jest mrówczy mały światek?
Gdzie mrowisko? Dom? Królowa?
Kto to wszystko gdzieś pochował?

 

Mrówki domek był, mrowisko
zadeptane, to nie wszystko…
Lecą z oczu łezki mrówce:
„Kto mi domek zniszczył? Mówcie!”

 

Choć mróweczka mała była,
do Piotrusia podążyła
i spojrzała tak żałośnie…
Chłopcu w oku łezka rośnie…

 

Biegnie szybko do rodziców
z bardzo wielką obietnicą:
„Nigdy śmieci nie zostawię
i posprzątam po zabawie”.

 

Drogie dzieci i dorośli!
Mała mrówka apel pośle:

 

Chronić! Bronić czas przyrodę!
Złe nawyki precz odrzucić,
by robaczki, ptaszki, żabki
mogły znów do domu wrócić.

 

Niech głos wspólnym zabrzmi gromem:
„Ziemia jest dla wszystkich domem!”

 

Autor: E. Pietruczuk-Bogucka

 

Po odczytaniu wierszyka opiekun prosi dziecko o opowiedzenie, co się w wierszu wydarzyło. Kto był smutny i dlaczego? Co trzeba zrobić, aby zwierzątka znowu były szczęśliwe?

 

Dziecko wylicza: nie zostawiać śmieci, nie niszczyć domków zwierząt, nie zrywać i deptać roślin, nie łamać gałęzi itd.

Dzieciom starszym można przeczytać wiersz pt.:

 

Piotruś i mrówka o poważniejszych zagrożeniach środowiska.
(wersja druga)

Pewna mrówka w pewien ranek
wyszła na Piotrusia ganek.
Spojrzy w niebo zadziwiona:
czemu tylko kracze wrona?
Gdzie podziały się motylki,
muszki, chrząszcze, osy, bąki,
co sfruwały tutaj z łąki?

 

Patrzy mrówka i nie wierzy:
gdzieś zginęło stadko jeży.
Nawet dżdżownic tu zabrakło,
choć mróweczka ich nie lubi,
to w domysłach wciąż się gubi.

 

Mało tego, na ostatek:
gdzie jest mrówczy mały światek?
Gdzie mrowisko? Dom? Królowa?
Kto to wszystko gdzieś pochował?

 

Gorzkie łezki roni mrówka:
Czy mój świat zniszczyła trutka?
Pestycydy, kwaśne deszcze?
Da się tutaj przeżyć jeszcze?

 

Choć mróweczka mała była,
Do Piotrusia podążyła
i spojrzała tak żałośnie…

Chłopcu w oku łezka rośnie…

 

Ratuj mamo! Tato ratuj!
Ziemia pusta tu się staje!
Nawet mrówce żyć nie daje!
Co to będzie? Jak to będzie?
Pusto, cicho, smutno wszędzie?

 

Oj, nie płaczcie dziadki miłe.
Chronić! Bronić czas przyrodę!
Złe nawyki precz odrzucić,
By robaczki, ptaszki, żabki
Mogły znów do domu wrócić.

 

Niech głos wspólnym zabrzmi gromem:
„Ziemia jest dla wszystkich Domem!”.

Autor: E. Pietruczuk-Bogucka

 

Opiekun zwraca uwagę na różne możliwości dbania o środowisko, a dziecko wylicza, jak jeszcze można dbać o przyrodę: segregować śmieci, dobrze wykorzystywać kartki papieru podczas prac plastycznych, kupować tylko to, co jest potrzebne, zakręcać wodę, gasić niepotrzebne źródła pobierania prądu, produkować pojazdy z napędem ekologicznym, jeździć na rowerze, budować ścieżki rowerowe itp.
Uwaga: propozycje dziecka mogą być jak najbardziej nieprawdopodobne, nie ograniczajmy jego wyobraźni.

 

Opiekun umawia się z dzieckiem, że dywan będzie łąką i rozkłada na jednej części dywanu „śmieci” (papierki, plastikowe kubeczki), a na drugiej części 11 przygotowanych kwiatów. Pyta dziecko, na której części łąki wolałaby mieszkać mrówka. Po odpowiedzi zaprasza dziecko do spaceru między kwiatami, tak aby żadnego z nich nie nadepnąć. Włącza spokojną muzykę, a dziecko spaceruje między kwiatami.

Młodsze dzieci obchodzą każdy kwiatek, mówiąc jaki ma kolor. Starsze dzieci obchodzą kwiaty licząc je.

Opiekun pyta dziecko, co można zrobić, aby w drugiej części „łąki” było także przyjemnie. Dziecko powinno posprzątać – zbiera śmieci do worków (pojemników) oznaczonych napisami: papier, plastik.

Opiekun proponuje „posadzenie kwiatów” na posprzątanej części łąki. Młodsze dzieci, układając resztę kwiatów, powtarzają ich kolory. Starsze dzieci przeliczają kwiaty i dodają je do ułożonych wcześniej.

Opiekun opowiada: „Do tak pięknej, ukwieconej łąki na pewno nadlatują różne owady: pszczoły, biedronki, motyle”. Prosi dziecko o wymyślenie sposobu poruszania się dla tych owadów oraz wybranie instrumentu, który je naśladuje np. pszczoła-grzechotka, biedronka-klocki, motyl-dzwoneczek. Następnie zaprasza do zabawy ruchowej: opiekun gra wybranym instrumentem, a dziecko porusza się między kwiatami, naśladując owad przyporządkowany do danego dźwięku (powtarza 3 razy). Owady także się męczą, więc gdy muzyka przestaje grać, pszczoła przysiada obok żółtego kwiatka, biedronka obok czerwonego, motyl obok niebieskiego.

Przy większej grupie opiekun dzieli dzieci na 3 zespoły: przez wyliczankę wybiera kapitana każdego zespołu. Kapitanowie wraz z opiekunem ustalają, jakimi owadami są. Po skończonym wyborze opiekun gra wybranym instrumentem – określony kapitan naśladuje swojego owada, a reszta grupy odgaduje, kim jest. Wszystkie dzieci z zespołu „fruwają” przy dźwięku instrumentu. Gdy dźwięk ucichnie – przysiadają obok swojego koloru kwiatów. To samo wykonują pozostałe zespoły.

Gdy wszystkie dzieci siedzą obok swoich kwiatów, opiekun gra instrumentem niewidocznym dla dzieci i odpowiednie owady fruwają.

Warunek: Nie wolno dotknąć żadnego kwiatka ani drugiego owada. Jeśli któreś dziecko dotknie – zamienia się w drzewo. Zwycięzców nagradzamy brawami.
Opiekun zaprasza dziecko do stolika, tawionych na dywanie. Wskazuje trzy tacki z rekwizytami symbolizującymi pszczoły, biedronki, motyle. (Tacki są podpisane „pszczoły”, „biedronki”, „motyle”). Prosi dziecko, aby ułożyło rekwizyty przy odpowiednim kolorze kwiatka. Następnie zadaje pytania tak, aby dziecko mogło stwierdzić, że kwiatów jest tyle samo co owadów im odpowiadających. Np. „Czy każda pszczoła ma swój kwiatek?” Jeśli tak, to znaczy, że żółtych kwiatów jest tyle samo co pszczół. Tak samo pyta o biedronki i motyle.

Opiekun prosi o przenoszenie i układanie żółtych kwiatów na brzegu dywanu z jednoczesnym liczeniem ich, następnie ułożenie pszczół obok tych kwiatów, także z przeliczeniem. Tak samo prosi o przeniesienie niebieskich i czerwonych kwiatów i ich owadów.

Opiekun zadaje pytania określające liczebność (stopień trudności uzależniony jest od wieku i zainteresowania dziecka) np.:

• Ile jest (niebieskich, czerwonych, żółtych) kwiatków?
• O ile jest (więcej, mniej)?
• Ile jest (biedronek, motyli, pszczół)?
• O ile jest (więcej, mniej)?
• Czego jest tyle samo?
• Ile jest razem (żółtych i czerwonych kwiatów, niebieskich i czerwonych, itp.)?
• Ile jest razem owadów?
• Jeżeli od wszystkich kwiatów odejmę (niebieskie, czerwone, żółte), to ile mi zostanie?

Po skończonej zabawie opiekun proponuje dziecku przyklejenie kwiatów na dużym szarym kartonie i domalowanie na nim kolorowej łąki.

 

 

Rekwizyty przedstawiające owady odkłada na miejsce.

Zakończenie:
Opiekun włącza muzykę taneczną i proponuje dziecku taniec ilustrujący radość życia na Ziemi. Starsze dzieci informuje, że 21.04 to Dzień Ziemi.

        Elżbieta Pietruczuk-Bogucka
        nauczyciel-pedagog

 

Konkurs KOLOROWA ŁĄKA
Przyślijcie do nas prace plastyczne przedstawiające kolorową, wolną od zanieczyszczeń, pełną kwiatów łąkę. Najciekawsze prace nagrodzimy zestawami edukacyjnymi „Detektyw Łodyga”.

 

Zobacz też: