Dzień dobry,

zachowanie Pani synka jest najzupełniej typowym zachowaniem dziecka, które zaczyna chodzić do przedszkola. To bardzo duża zmiana w jego życiu. Czasem jej siłę porównuje się nawet do zderzenia z ciężarówką. Chwiejność nastroju, naprzemienna chęć i niechęć do pójścia do przedszkola, płaczliwość, wybuchy złości czy zaburzenia apetytu lub snu mogą trwać nawet ok. 3 miesięcy. Proszę uzbroić się w cierpliwość.

Kiedy mały mówi do Państwa, że Was już nie kocha, to robi to nieświadomie, tylko po to, żeby się przekonać, że nic się tak naprawdę nie zmieniło i mama i tata (najbardziej ważne dla niego osoby) dalej kochają go najbardziej na świecie. Proszę mu to mówić. Codziennie - że jest cudowny, wspaniały, dzielny i - tak jak inne dzieci - chodzi do przedszkola, mały dzielny zuch, a mama i tata tacy są z niego dumni, że nie da się aż powiedzieć jak bardzo.

Z czasem te zachowania powinny się wyciszyć, ale proszę pamiętać, że adaptacja do przedszkola przebiega skokowo, tj. będą już lepsze momenty, po których nastąpi gorszy okres, a potem znowu lepszy. Proszę dać mu na to czas.

Serdecznie pozdrawiam
Agnieszka Sokołowska