Witam serdecznie,

martwię się o siostrzenicę mojego męża (dziecko właśnie zaczęło 12 miesiąc życia). Otóż mała w ogóle nie gaworzy od urodzenia, wszelkie niezadowolenie komunikuje piskiem. Często mówię do niej "mama", "baba" ale wtedy tylko tak dziwnie patrzy i nie wywołuje to żadnej reakcji. Jak się urodziła to miała problemy z wypróżnianiem, dlatego była karmiona Nutramigenem. Teraz ma dwa ząbki na dole i dwa małe na górze, je, np. drobno posiekany makaron z mięsem i warzywami, ale połyka, nie gryzie. Mała ma takie rozmyte spojrzenie, ktoś ostatnio powiedział, że wygląda na rozmarzoną. Siada sama, ale nie jest w stanie chodzić podtrzymywana pod pachy, ani przy meblach, nie pełza ani nie raczkuje. Jak jest zdenerwowana to na rękach pręży się i wygina do tyłu. Dziecko reaguje na swoje imię, odwraca głowę nawoływane, a więc słyszy. Jak ktoś zrobi jakąś minę to potrafi śmiać się w głos, ale nie robi "kosi kosi" ani "papa" i nie wskazuje palcem. Bawi się sama zabawkami posadzona na podłodze. Posadzona w chodziku nie odpycha się nóżkami tylko skacze jak żabka, ale w miarę sprawnie się przemieszcza. Dziecko strasznie denerwuje się przy przebieraniu. Często patrzy w źródła światła. Sama jestem matką 32 miesięcznego chłopca i wydaje mi się, że są to sygnały do niepokoju. Pediatra każe czekać, a wszyscy dookoła twierdzą, że każde dziecko rozwija się w swoim tempie. Czytałam dużo na ten temat i wiem jak ważne jest wczesne podjęcie terapii w przypadku jakichkolwiek zaburzeń w rozwoju. Co Pani sadzi na ten temat? Proszę o pomoc i radę.

Emila