Dzień dobry,
Córka niedawno skończyła 8 lat, jednak problemy z jej zachowaniem mamy właściwie od urodzenia. We wczesnym dzieciństwie (1. i 2. rok życia) miała bardzo silne AZS, w związku z tym ciągle płakała, drapała się, nie spała i nie jadła, a my razem z nią. Wiemy też doskonale, że obecne problemy mogą być uwarunkowane doświadczeniami z okresu niemowlęctwa. Do pewnego momentu awantury, złość o wszystko i ciągłe niezadowolenie zrzucaliśmy na np. okres buntu dwulatka i ogólnie cechy czy zachowania wynikające z danego wieku dziecka. Ale chyba nie ma buntu 8 latka, który zresztą trwa nieprzerwalnie od tylu lat. Problemy nasiliły się również kiedy na świecie pojawił się syn - obecnie 2,5 latek. Tzn. na początku było dobrze, dopiero tak od roku kiedy syn zaczął być mobilny i ciekawy świata zaczęła się wieczna walka o przetrwanie. Nie ma godziny bez krzyków, nawet szarpania za włosy. Córka jest dla brata niemiła, nie potrafi niczego spokojnie mu wyjaśnić, czy zwrócić uwagi żeby czegoś nie brał lub robił. Syn już się wyszkolił i nie pozostaje jej dłużny - rzuca wszystkim, piszczy i krzyczy. Nawet przejął ulubiony zwrot od siostry i na wszystko mówi "głupie, głupi". Nie wiemy co robić. Brakuje nam cierpliwości. Często tez wybuchamy, choć staramy się wytrzymywać w spokoju jak najdłużej. Potrzebujemy pomocy.

Basia