Witam!
Potrzebuję pomocy psychologa, a tu jest to niemożliwe ze względu na barierę językową. Moja córcia od miesiąca chodzi do szwedzkiego przedszkola. Na początku bardzo jej się to podobało, mimo tego że w ogóle nie zna języka, ale od tygodnia to koszmar: płacze, błaga, żebym jej tam nie zostawiała. Ja staram się być konsekwentną i mimo tego, że zaczęła gorączkować i wymiotować na samą myśl o przedszkolu to codziennie ją zaprowadzam, ale serce mi krwawi jak zostawiam ja rozpłakaną Pani, która w ogóle jej nie rozumie. Nie chcę, żeby przedszkole było dla niej karą. Dwa miesiące temu przeprowadziliśmy się do Szwecji i może za szybko posłałam ją do przedszkola, może za dużo wrażeń jej ufundowałam. Błagam doradźcie mi co mam robić: konsekwentnie zaprowadzać ją czy zrezygnować? Zwłaszcza, że nigdy się ze mną nie rozstawała. Wynagradzam jej codziennie, mówię, że ją bardzo kocham i że jestem z niej bardzo dumna, bo jest dzielna, ale to nie pomaga. Przytulam ją zapewniam, że jak tylko ja skończę zajęcia to szybciutko ją odbiorę. Może powinnam zrezygnować ze swojej szkoły i rok dać jej jeszcze czas na oswojenie się z nową sytuacją?

Marta