Witam Pania,
Bardzo proszę o opinię w sprawie mojego pięcioletniego synka.
Otóż Syn ma 5 (urodzony w sierpniu). Ma mały problem neurologiczny, który być może wpłynął na opóźnienie rozwoju mowy. Zaczął mówić na początku maja tego roku. Od pojedynczych słów teraz jesteśmy na etapie zdań poj. złożonych. Od początku roku ja prowadzę z nim "zajęcia" bazując na metodzie krakowskiej. Udało nam się osiągnąć bardzo wiele, ale też syn potrzebuje bardzo dużo uwagi. Mieszkamy w Wielkiej Brytanii, a mąż jest Brytyjczykiem. Syn nawet zaczął już powoli rozróżniać dwa języki, gdyż ja mówię do niego tylko po polsku, a mąż po angielsku. Wydaje mi się, że ważny jest fakt, że dopóki nie zrezygnowałam z pracy (październik zeszłego roku) syn cały czas był po opieką opiekunki. Miał niewiele kontaktu z dziećmi, a jak się później okazało, nie miał też dobrych warunków do rozwoju. Nie mniej jednak od czasu kiedy zaczęłam z nim pracować, zrobił ogromne postępy. Pozostało tylko nadal opóźnienie w rozwoju mowy (pracujemy nad tym cały czas). Ma takie swoje dziwne zachowania czasem, szczególnie gdy jest podekscytowany czymś (macha raczkami, podskakuje) i mamy problem z relacjami z dziećmi. Przed wakacjami syn chodził 5 tygodni do przedszkola na 2 godz. dziennie. Chodził chętnie, ale wydaje mi się, że tylko dlatego, że mógł się tam wyszaleć, wybiegać. Teraz od tygodnia chodzi do szkoły. Na razie na 2 i pół godziny. Wszyscy wiemy, że nie jest jeszcze gotowy na szkołę, ale takie prawo. Problem polega na tym, że widać, że on bardzo się do dzieci garnie, tylko nie wie jak się z nimi bawić. Do tego jeszcze bariera językowa. Chociaż mówi już dużo w języku polskim (w angielskim tylko kilka słów), a w szkole jest dużo polskich dzieci, to nic nie zmienia. One tez się już do niego nie garną, bo nawet jak coś które "zagada" to nie ma reakcji. Chętnie idzie do szkoły, ale jak stamtąd wychodzi to wygląda na strasznie zagubionego, znerwicowanego. Wiem też od jednego dziecka, że bawi się tam cały czas sam, czasem tylko pani coś do niego zagada. Co Pani myśli, co powinnam zrobić? Bo szczerze mówiąc bardzo się boję o niego, gdyż to bardzo wrażliwe dziecko. Może lepiej zabrać go ze szkoły i na początek zapewnić mu towarzystwo jednego dziecka, mówiącego po polsku? Jak mogę mu pomóc kształtować relacje z dziećmi?

Bardzo proszę o odpowiedź
pozdrawiam
Zofia