Witam,

mój pięcioletni syn zaraz po porodzie miał wylew dokomorowy 3 stopnia z czego powstało wodogłowie. Ma założoną zastawkę i po bardzo trudnych pierwszych miesiącach rozwija się w miarę prawidłowo. Problem polega na tym, że rozwój syna nie jest równy na wszystkich płaszczyznach i różnie interpretowany przez różne środowiska. Otóż według lekarzy prowadzących (neurochirurg i pani neurolog), nasz syn rozwija się prawidłowo i wygląda na to, że wodogłowie się cofnęło. Pani neurolog, która początkowo zauważyła spore opóźnienie rozwojowe (późne rozpoczęcie chodzenia, późny rozwój mowy), jest bardzo zadowolona z nadrabiania przez syna zaległości. Pani logopeda, z którą pracujemy też uważa, że syn szybko nadrabia zaległości. Także pani psycholog nie ma większych zastrzeżeń i twierdzi, że w pracy indywidualnej Kuba nie odbiega zbytnio od tego, czego od niego oczekuje. Natomiast problem i to coraz większy jest w przedszkolu. Kuba chodzi już drugi rok do przedszkola i w ocenie pań przedszkolanek znacząco odbiega rozwojem od swoich rówieśników. Główny zarzut przedszkola to całkowity brak komunikacji z naszym synem. Nie słucha, nie wykonuje poleceń, nie bawi się z dziećmi, robi wszystko na opak, niejako po złości. Kuba bardzo niechętnie chodzi do przedszkola, panicznie boi się rówieśników, mówi, że dzieci będą go biły. Zresztą muszę zaznaczyć, że Kuba jest bardzo nieśmiałym dzieckiem, bardzo się boi nieznajomych. Zauważyłem, że na placu zabaw unika miejsc, w których są dzieci. Pytanie, skąd taki paniczny lęk przed dziećmi? Dlaczego, mimo zapewnień specjalistów, nie wszystko jest jak być powinno? Czy te problemy z nawiązaniem kontaktu, ze skupieniem uwagi, z panicznym lękiem to echo przebytego wylewu i wodogłowia czy to może jednak jakieś cechy charakteru? Kto jeszcze może nam pomóc, skoro współpracujemy już z całą masą specjalistów?

Sebastian