Witam,

mam problem z moją córką. Weronika obecnie ma 1,7 miesiąca, zaczyna się u niej chyba bunt 2-latka (chociaż to CHYBA za wcześnie). Wrzeszczy, krzyczy, każde słowo "nie" z naszej strony to napad furii. Wcześniej mąż był ugodowy, ale teraz już mu to przeszkadza, bo ile można... Dlatego mam pytanie w sprawie naszej metody, która u mnie działa, tylko nie wiem jak wygląda to z punktu widzenia psychologa: mianowicie jak u mnie córka zaczyna "przedstawienie", ja stanowczo odsyłam ją do swojego pokoju, ona idzie, zamyka drzwi i ma się sama uspokoić. Po jakimś czasie przychodzi, pytam czy już nie będzie płakać, jak znów zaczyna, to znów wysyłam do pokoju, a jak nie to mówię żeby dała buzi i idziemy się bawić. Czy to dobre rozwiązanie? Bo dziś po raz pierwszy mąż też tak próbował i u niego nie było tak łatwo, bo zawsze dostawała, co chciała, więc furia przybrała na wadze i właziła na niego itp., a ja mu kazałam spokojnie odprowadzać do pokoju i kazać się uspokoić, za którymś razem zrozumiała, że i tata się postawił i w końcu się uspokoiła. Proszę tylko powiedzieć czy dobrze robimy, bo wiadomo nie chcemy jej krzywdy robić, ale już mamy dość tego wymuszania...

Patrycja