Witam,

ja i moja siostra mamy córeczki. Moja ma 18 miesięcy, siostry 21 misięcy. Siostra w ciąży była chora na toksoplazmozę, dlatego maleństwo ma niedosłuch na oba uszka i nosi aparaty. Mieszkamy obok siebie, więc codziennie się widujemy. Niestety córeczka mojej siostry jest bardzo żywym dzieckiem, możne nawet za bardzo. Wszędzie musi być zawsze pierwsza. Jak moje dziecko weźmie jakaś zabawkę, to ona już jej wyrywa. Jak czytamy książeczkę, to moja córeczka stanie z boku żeby obie miały dostęp do książeczki, a tamta tylko ją odpycha. Strasznie się boję, ponieważ moja córeczka już kilka razy miała nabitego guza albo obity nosek. Gdy moja córeczka biegnie, tamta ją z tylu z całej siły popycha. Siostra tłumaczy i pokazuje, że tak nie wolno, ona tylko pogrozi sobie paluszkiem, a za chwilkę robi to samo - przewraca moją Wikusię. Ostatnio mąż ściągnął ja z plecków naszego dziecka, bo po niej skakała. Jak siostra przychodzi do mnie to od pewnego czasu nic nie robimy tylko cały czas jesteśmy kolo naszych pociech, bo nie wiadomo, co Emilka może zrobić. Co zauważyłyśmy z siostrą: ona nie robi tego innym dzieciom tylko mojej córeczce. Proponowałam siostrze iść do specjalisty, może on nam pomoże, jak oduczyć tego Emilkę. Mąż zabronił mi zabierać dziecko do siostry, a jak ona przychodzi to on bierze małą i wychodzi. Czuję się z tym bardzo źle, bo kocham Emilkę i siostrę, ale kocham również własne dziecko i boje się o nie.

Monika