Witam,
na początku przedstawię moją rodzinę: mąż pracuje jako kierowca w, ciągu tygodnia jest w domu tylko 2 dni i zazwyczaj jest to weekend, ja pracuję w administracji, mamy córkę Ewę - 5 lat.

Córka od 3 roku życia była w przedszkolu, najpierw w maluchach i następnie jako 4-latek w starszakach, w chwili obecnej jest w zerówce. Dziecko kończy wcześniej zajęcia niż ja pracę, w związku z tym odbiera ją opiekunka.
Ewa jest dzieckiem żywym, ciężko skupić się jej na jednej czynności, już w
przedszkolu Pani wychowawczyni często narzekała ze córka np. nie słucha
poleceń lub potrafi zepsuć zabawę poprzez wygłupy. Teraz w zerówce
pojawia się to samo zachowanie, wygłupy, wrzaski, niesłuchanie poleceń, a
wręcz robienie na złość Pani, do tego ostatnio nasikała w łazience na
podłogę i się z tego cieszyła. Ręce już mi opadają, nie wiem co mam
robić, zaczynam się łapać na tym, że boję się powrotów do domu, bo jestem pewna, że znowu usłyszę "jak zachowywało się moje dziecko". Opiekunka nie szczędzi mi szczegółów i codziennie opowiada, co wyczyniała moja córka.

Chciałabym dodać, iż córka jest mądrym i wygadanym dzieckiem. Często gdy pytam ją, jak było w szkole, mówi, że dobrze, a gdy pytam o złe zachowanie, mówi, ze nie wie czemu tak robiła, a czasem skwituje to słowami: "mamo, nie rozmawiajmy o tym" lub "zapomnijmy o tym". Jest mi wstyd chodzić do szkoły i co dzień wysłuchiwać jakie moje dziecko jest niegrzeczne. Proszę o poradę, bo już sama nie daje sobie rady. Krystyna