Hollywodzkie produkcje coraz częściej pokazują osoby z zespołem Aspergera, tym samym przybliżając ich świat. Należy jednak pamiętać, że wbrew temu, co można zobaczyć w tego rodzaju filmach, bardzo niewiele cierpiących na to zaburzenie jest utalentowanych bardziej niż reszta społeczeństwa. Tymczasem często stosuje się tego rodzaju uogólnienia stawiające znak równości między osobą z zespołem Aspergera a ponadprzeciętnymi zdolnościami, np. w naukach ścisłych. Oto kilka cech charakterystycznych zespołu Aspergera.

Trudności w relacjach

Osoba z zespołem Aspergera mogą wydawać się bardziej nieśmiała albo wycofana od innych. Dlatego często zaburzenie nie jest diagnozowane przed 3. rokiem życia. Dziecku z zespołem Aspergera wyjątkowo trudno zrozumieć relacje przyjacielskie. Nie potrafi także we właściwy sposób reagować na zachowania innych osób. Ma trudności w okazywaniu emocji oraz charakteryzuje się ograniczonym poziomem lub całkowitym brakiem empatii.

Problemy z mową

Dziecko z zespołem Aspergera zwykle zaczyna mówić w normalnym wieku, ale nierzadko ma trudności z podtrzymaniem rozmowy oraz jej prowadzeniem. Mowa jest bardzo sztywna. Dziecko ma kłopoty ze zrozumieniem przenośni czy też odczytywaniem komunikatów niewerbalnych. Podczas rozmowy unikają kontaktu wzrokowego.

Poziom inteligencji

Osoba z zespołem Aspergera zwykle ma inteligencję, która mieści się na podobnym poziomie co większości społeczeństwa. Nieprawdą więc jest, że wśród osób z tym zaburzeniem dominują wyłącznie geniusze czy nieprzeciętnie zdolni ludzie. To jedynie promowany przez popkulturę obraz, a nie rzeczywistość. Cierpiący na to zaburzenie mogą preferować specjalizowanie się w jednej dziedzinie oraz wykazywać talenty związane z liczbami. Niektórzy potrafią mechanicznie zapamiętywać np. rozkłady jazdy, co może uchodzić za dziwactwo.

Zespół Aspergera kojarzony jest z ekscentryzmem i dziwacznymi zachowaniami. Tymczasem jego podłoże i objawy są o wiele bardziej skomplikowane.