godz. 11:00

Pettson popadł w melancholię. W jesienny czas, kiedy w przyrodzie zapanowała kompletna cisza, staruszek nie umiał nic robić, chciało mu się tylko patrzeć w okno i się smucić. Kotu zdawało się, że jego kompan pobladł, a nawet się skurczył. Pettsona drażniły wszystkie dźwięki. Wszelkie inicjowane przez Findusa działania. Nigdy przedtem nie był taki zły... Kot się nie zniechęcał. Próbował na coraz to nowe sposoby wydobyć staruszka z gęstej mgły smutku. Aż nareszcie wydarzyło się coś, co poderwało Pettsona z krzesła. Sven Nordqvist w tej historii upomina się o nasze - dorosłych - prawo do smutku, do melancholii. Równocześnie każe nam się zamyślić, czy to naprawdę nam służy... Czyż kot dla Pettsona, a dla nas dzieci, nie są wspaniałymi nauczycielami, którzy przypominają nam, że "każda mgła w końcu ustępuje, ale..."?

Os. Przyjaźni 125