Witam,

zacznę od początku. Syn urodził się w 42 tygodniu, w wyniku braku akcji porodowej dostał oksytocynę i po niej zaczęło tętno spadać więc zdecydowano się na cesarskie cięcie, dostał 10 punktów. Przez pierwszy rok rozwijał się skokowo, czyli były postępy, po czym ich brak. Zaczął mówić w wieku 1,5-2 lata. W przedszkolu i w szkole woli bawić się sam, reaguje przesadną złością. gdy ktoś według niego coś mu zrobi, nie orientuje się w sprawach toczących się wokół niego, nie słucha nauczycieli, do toalety chodzi z innym dzieckiem, bo potrafi chodzić po szkole. W domu, prócz problemów podobnych jak w szkole, występuje dziwna motoryka, tzn. syn albo chodzi po pokoju (także w trakcie czynności, które powinien robić w miejscu- np. ubieranie, mycie zębów) i przy tym robi miny, śmieje się do siebie, wydaje dźwięki, gada sam ze sobą albo chodzi spowolniony i "pokłada się". Zatrzymuje się przy lustrach albo przerywa czynności i także do niego robi miny i gada. Trzeba go pilnować i przypominać o wszystkim, bo inaczej zamyśla się albo gada do siebie, wszystkie czynności trwają więc u niego długo. Tłumaczenie, że coś trzeba zrobić nic nie daje, powtarza, że rozumie, ale dalej robi swoje. Jest problem z koncentracją uwagi, potrafi się skupić, ale tylko na tym, co go interesuje. Psychiatra stwierdził, że ma "naduwagę". W szkole idzie mu przez to różnie, prócz tego brzydko pisze, często za mocno naciska ołówek, przepisuje z błędami, pisze jak wydaje mu się, że się mówi- np. "błond". Chodził do logopedy w przedszkolu i chodzi teraz w szkole. Jest bardzo uczuciowy, aż za bardzo czasami, lubi się przytulać, często powtarza że kocha, łatwo go urazić. Lubi rysować, układać klocki lego, czytać i jak się czyta jemu. Ograniczyłam bajki i granie na komputerze, bo zauważyłam, że po nich jeszcze więcej gada do siebie, dostaje je tylko w nagrodę za punkty. Problemy powiększyły się odkąd poszedł do szkoły, wprowadził się mój mąż i urodziła się jego przyrodnia siostra. Kontakty z mężem ma poprawne, siostrę mocno kocha i chyba nie jest o nią zazdrosny, staram się równo traktować dzieci. Od zawsze miał lepsze kontakty z tatą niż ze mną, bo jego tata umie być dla niego większym kumplem niż ja, mimo że mocno kocham syna. Nie raz kłóciłam się z jego tatą, bo moim zdaniem jest mało odpowiedzialny. Problemy widziały nauczycielki w przedszkolu i szkole, chodził na zajęcia do pedagog do poradni specjalistyczno-pedagogicznej ze względu na problemy z koncentracją, byliśmy u 2 psychiatrów, ale chyba nie byli zbyt dobrzy, bo stwierdzili, że jest w porządku, mimo tych problemów. Chodzimy do 2 psychologów, poradzili nam system punktowy - tzn. po zdobyciu kilku punktów nagroda (syn wybiera granie w Minecraft) lub odjęcie punktów za nie staranie się, system czasami działa, czasami nie. W tej chwili czekam na wizytę u 3 psychiatry, psycholog podejrzewa zespół Aspergera (moim zdaniem syn nie ma go) i zaburzenia sensoryczne. To wszystko ciągnie się latami, a diagnozy brak i przez to brak skutecznej pomocy, proszę o pomoc w diagnozie.

Magdalena