Witam,

mam pytanie odnośnie synka (w maju skończy 4 latka). Ma stwierdzony opóźniony rozwój mowy. Od roku jest pod opieką logopedy, a od 2 miesięcy pod opieką psychologa. Był diagnozowany pod kątem autyzmu (pani psycholog z przedszkola wydała opinię, że dziecko ma autyzm). Specjaliści wykluczyli autyzm - synek nie wykazuje żadnych cech. Odetchnęłam z ulgą, ale niepokój pozostał. Teraz w każdym jego ruchu, w każdej zabawie widzę jakieś cechy autystyczne. Wiem, że jestem przewrażliwiona, ale boję się, że coś przeoczę. Po diagnozie zmieniliśmy synkowi przedszkole. Do poprzedniego chodził z wyraźną niechęcią, codziennie rano powtarzał, że nie chce tam iść, mówił to przez sen (zaczął tam chodzić w wieku 2,5 lat). Naszym błędem było to, że tak długo na to nie reagowaliśmy. Miał problemy z zabawą w grupie, nie chciał się integrować. W nowym przedszkolu (uczęszcza tam od 2 miesięcy) szybko się zaaklimatyzował. Chodzi z uśmiechem, śpiewa piosenki, uczymy się wierszyków. Panie nie widzą problemów w jego kontaktach z dziećmi (powoli zaczyna się z nimi bawić). Mowa też ruszyła mocno do przodu (buduje pięknie zdania, opowiada). Mówi niewyraźnie i zdarza się, że niegramatycznie, ale postęp jest ogromny. Bardzo pomagają mu zajęcia logopedyczne, jak i psychologiczne (synek bardziej otworzył się na innych, zaczyna wymyślać zabawy).
Ok 3 tygodnie temu zauważyłam, że synek zaczął mówić do siebie po cichu i powtarzać teksty z książek lub bajek. Kiedy zapytam, o czym mówi, zawsze odpowiada, kto tak powiedział lub gdzie to usłyszał. Pytałam o to naszego logopedę i psychologa. Powiedzieli, że skoro przytacza źródło wypowiedzi to nie są to echolalie. I że często takie rzeczy zdarzają się przy mocno opóźnionym rozwoju mowy. Ma też problemy z dłuższym dialogiem. Mam wrażenie, że czasem nie rozumie też pytań. Polecenia wykonuje od razu - reaguje. Co Pani o tym myśli? Przepraszam, że piszę tak chaotycznie, ale ja już chyba sama wariuję. Z góry dziękuję za odpowiedź.

Ela