Witam,

mój bratanek był zawsze "dziwnym" dzieckiem. W szkole jest bardzo dobrym uczniem. Bardzo ładnie rysuje. Swoje obrazki odwzorowuje perfekcyjnie z dbałością o najmniejsze detale. Dużo czyta, ale nie chce opowiadać treści. Nerwowo szarpie palce, przewraca oczami i buja się na krześle. Jada określone przez siebie menu, mało urozmaicone. Rozmawia tylko na tematy, które mu pasują, przy innych milknie i wychodzi. Nie toleruje porażki, wpędza go ona w płacz, a nawet histerię. Najlepiej czuje się przed komputerem. Na zajęcia z WF-u nie chce chodzić, gdyż jest słabszy. W szkole jest cichy wręcz niewidoczny, w domu odpowiada agresją na nic nieznaczące zaczepki. Prawdopodobnie nadal śpi z mamą. W domu ma status geniusza, co pozwoliło podporządkować mu wszystkich dorosłych. Ma starszego brata, któremu wciąż udowadnia swoją wyższość intelektualną. Rodzice nie widzą problemu, mnie zachowanie tego chłopca bardzo niepokoi. Mam rację, czy szukam dziury w całym?

Bardzo proszę o odpowiedź.
Agata