Witam Pani Agnieszko!

Cieszę się, że od 2006 roku nastąpiła znaczna poprawa w funkcjonowaniu Pani syna. Odpowiedz na zadane przez Panią pytanie dotyczące zasadnośc kontynuowania terapii optometrycznej jest zależna  od wielu czynników, a zatem nie może być jednoznaczna. Jako, że choroby  móżdżku są ściśle powiązane z motoryką gałek ocznych i koordynacją wzrokowo-ruchową, kwestię kontynuacji ćwiczeń wzrokowych należy koniecznie skonsultować z lekarzem neurologiem i okulistą. To oni, w pierwszej kolejności, powinni zdecydować o braku przeciwwskazań i zasadności prowadzenia tego typu terapii. Istotne jest też to, kiedy pojawił się zez, czy oprócz zeza występują inne zaburzenia ruchomości gałek ocznych jak np. oczopląs. Napisała Pani, że rehabilitacja wzrokowa jest prowadzona od 2010, zatem niemal 4 lata bez widocznej poprawy. Zasadne byłoby porównanie wyników ćwiczeń na przestrzeni czasu, w szczególności tych związanych z wielkością kąta zeza i stanem widzenia obuocznego. Czy kąt zeza uległ zmniejszeniu? Czy zostało, choć po części, usunięte tłumienie? Czy udało się uzyskać jednoczesną percepcję, poprawę ostrości wzroku?  W związku z powyższym warto  zabrać dokumentację od optometrysty na wizytę do lekarza okulisty,  neurologa i prześledzić fakty w postaci wyników sesji ćwiczeniowych. Kwestia czasu poprawy jest bardzo indywidualna. Zwykle jednak, jeżeli po 6 miesiącach ćwiczeń nie ma widocznej poprawy, zwłaszcza w przypadku tak szczególnym jak Pani syna, należy rozważyć zaniechanie terapii i ewentualne jej wznowienie za jakiś czas - tylko po konsultacji z lekarzem. Ważne jest też to, jak Pani syn czuje się po tych ćwiczeniach? Czy odczuwa poprawę? Jeżeli terapia wzrokowa na przestrzeni lat nie przynosi widocznego rezultatu (potwierdzonego w dokumentacji) i nie przekłada się na jakość życia - oznacza to, że jest bezskuteczna. Namawiam Panią zatem do szybkiej konsultacji z lekarzem (neurologiem i okulistą) w oparciu o dokumentację od optometrysty. Jednocześnie skłaniam się do  kontynuowania prostych ćwiczeń ruchowych w domu celem dalszej poprawy koordynacji wzrokowo-ruchowej. Życząc powodzenia w rehabilitacji, pozdrawiam serdecznie.

Ewa Witowska-Jeleń