Witam,
Jestem mamą 4-letniej córki. Córka jest wspaniałym dzieckiem. W dzień w ogóle nie sprawia problemów, lecz gdy przychodzi noc ja wysiadam psychicznie z sił. Córka po kąpieli jest wyciszana (książeczka, klocki rysowanie), ale jak gaszę światło i zapalam lampkę zaczyna zadawać milion pytań, a ja mówię "Cicho jest noc idziemy spać, bo np. jutro będziemy się fajnie bawić" itd... A ona znów pyta, opowiadam i tak potrafi godzinę, czasem dłużej. Najgorsze, że jak milczę i udaję, że śpię woła mnie bardzo głośno; ja znów powtarzam "idziemy spać, dobranoc", a ona zaczyna płakać, a ja żeby nie płakała, bo idziemy spać, jest noc. Śpiewam jej kołysankę prawie każdego wieczoru. Przytulać chce, nawet już nosić, aby szybciej zasnęła, ale MOJA MAJA ma dużo zawsze do powiedzenia. Jestem wykończona psychicznie i zastanawiam co robię źle. Nie bijemy córki, jedynie krzyczę jak nie daję już naprawdę sobie rady :( Chcę ją wziąć, uspokoić to ona mimo wszystko płacze mi bardzo głośno na rękach. Nie daję sobie rady z własną córką. Jak wie, że jestem juz na nią zła chodzi za mną bym ją przytuliła, krzyczy tak głośno, że jakbyśmy mieszkali w bloku byłaby policja u nas nie raz. Przyznam się, że jak tak krzyczy przeraźliwe tak ponad godzinę dostaje klapsa, ale to nic nie daje. Nie daje też tłumaczenie, bo przekrzykuje mnie. Co mam robić? Jak postępować?

Mama Majki