„Uspokój się. Usiądź choć na chwilę. Przestań się KRĘCIĆ.
Nie mogę. Nie chcę!”

Co się dzieje gdy przestajemy się mieścić w swoim własnym ciele? Energia wycieka wszystkimi porami skóry, a potrzeba ruchu nie pozwala delektować się ciszą i spokojem.  Jak zachowuje się ciało podczas czynności fizjologicznych? Zastanówmy się nad tym. Porozmawiajmy.

Surowa, oszczędna scenografia utrzymana w barwach szaro-czarno-białych obala mit dziecka jako odbiorcy wymagającego zastosowania wielobarwnych i „mięciutkich” rozwiązań formalnych. Milusińscy doskonale odnajdują się w stonowanej przestrzeni scenicznej - toalety, gdzie akcja rozgrywa się pomiędzy dwoma sedesami, a przedłużeniem fizyczności aktorów staje się papier toaletowy i gumowy przepychacz sanitarny.

Brak linearnej historii, skrojonej na miarę fabuły stanowi pretekst do zabawy przestrzenią, ciałem i dźwiękiem w świecie wizualnej abstrakcji. Tomasz Maśląkowski w sposób inteligentny i odważny, a zarazem nienarzucający jedynej słusznej interpretacji pokazuje jak przyjemne może być niekrępowanie ciała nakazami i zakazami. Radość płynąca z interakcji z własną fizycznością burzy stereotypy myślenia kategoriami co wypada, a czego absolutnie robić nie wolno.

Mimika twarzy Grzegorza Mazonia i Tomasza Maśląkowskiego w zestawieniu z ruchem scenicznym i adekwatną, zabawną warstwą muzyczną tworzy smaczny i intrygujący obraz przeżywania dzieciństwa. Dopełnieniem spektaklu są warsztaty przeznaczone dla „najnajów” (czyt. najmłodszych dzieci), a nośnikiem kreatywnej zabawy są rury PCV.

Wstań. Nie siedź tak. Rusz się! POKRĘĆ się trochę!

Mogę. Chcę!

KRĘCIPUPA; Wrocławski Teatr Lalek

reżyseria
scenariusz
scenografia

Tomasz Maśląkowski

muzyka

Grzegorz Mazoń

choreografia
Maćko Prusak

obsada
Tomasz Maśląkowski
Grzegorz Mazoń

źródło: wrocław.naszemiasto.pl