Jak być dobrą macochą?

Macochy – złe, niesprawiedliwe, podstępne, wymagające zbyt wiele, okrutne. Takie są w bajkach. A w życiu? Ostatnio jest ich coraz więcej. I wcale nie chcą być „jak w bajce”.

Macocha. Pierwsze skojarzenie? Zła, podstępna, zawistna, wredna… Takie epitety pojawiają się w myślach na dźwięk tego słowa. Królewna Śnieżka padła ofiarą jej zazdrości, a Kopciuszek musiał znosić upokorzenia i ciągłe przykrości. Bajkowe i baśniowe konotacje mimochodem odzywają się w wielu głowach. W końcu traktujemy kogoś „po macoszemu”, a więc niesprawiedliwie, lekceważąco, niedbale. Mówimy, że ktoś „jest od macochy”, czyli gorszy, pomijany. Literacki rodowód, językowe zwroty, stereotypy – wszystko to składa się na negatywny wizerunek macoch.

– Sporym wyzwaniem dla samych macoch jest zmierzenie się ze słowem macocha i skojarzeniami, jakie się z nim wiążą  – mówi Agata Olszak-Szymula, trenerka rozwoju osobistego i specjalistka ds. PR. – Współczesna macocha to najczęściej macocha weekendowa, jej rola jest nieco inna niż macochy baśniowej, ale to wciąż macocha. I nawet jeśli kobiety nie doświadczają przykrości ze strony innych z powodu swojej roli, to często muszą stoczyć batalię same ze sobą i polubić w sobie macochę. Nie udowadniać na siłę, że są przeciwieństwami tych baśniowych ale zbudować swoją rolę w zgodzie ze sobą – wyjaśnia. Pani Agata trzy lata temu zorganizowała w Krakowie warsztaty dla macoch. – Sama jako macocha miałam wrażenie, że nikt tak do końca nie rozumie mojej sytuacji, a w dodatku mało jest literatury na ten temat – wspomina. Inspiracją dla niej była również metoda Porozumienia bez Przemocy (ang. Nonviolent Communication, NVC), w której istotny jest empatyczny kontakt z innymi, ale również z samym sobą. Uczestniczki warsztatów uczą się więc m.in., jak rozpoznawać i wyrażać uczucia i potrzeby, okazywać empatię dzieciom partnera, partnerom, a nawet ich byłym żonom.

Więcej o sztuce komunikacji, która składa się na sztukę dobrego życia przeczytasz w październikowym wydaniu magazynu psychologicznego „Charaktery” – w nowej odsłonie, autorstwa Dominique Roynette, dyrektor artystycznej największych europejskich gazet, a wśród nich „Libération”, „Le Monde” oraz „Gazety Wyborczej”.