Zwierzę to nie tylko zabawa, mięciutkie futerko do głaskania, ale także szereg obowiązków. Gdy pod jednym dachem zamieszka dziecko i zwierzę, może dojść do wielu nieoczekiwanych sytuacji. Trzeba więc przygotować malucha na kontakt z inną istotą żywą, aby z jednej strony ostrzec go przed niebezpieczeństwami, mogącymi wyniknąć z takiego spotkania, a z drugiej nauczyć szacunku do zwierzęcia, który może stać się jego najlepszym przyjacielem.

Dawaj dobry przykład i rozmawiaj z dzieckiem

Dzieci uczą się przez naśladownictwo. Dlatego jeżeli chcesz wychować kogoś, kto szanuje zwierzęta, sam dobrze się z nimi obchodź. Gdy na przykład w przekazach medialnych słyszysz o bulwersujących sprawach dotyczących znęcania się nad zwierzętami, możesz skomentować to przy dziecku.

Wyraź swoje niezadowolenie tym faktem, ale w sposób dostosowany do możliwości intelektualnych i emocjonalnych Twojego malucha. Nie pokazuj mu drastycznych filmików, na których przedstawiona jest przemoc wobec zwierząt. Możesz za to powiedzieć mu, że: „Pan/Pani zbił/zbiła pieska i teraz piesek bardzo cierpi”.

Posługuj się przykładami odnoszącymi się do empatii i do doświadczenia dziecka. Tłumacz, że zwierzę tak jak człowiek odczuwa ból. Przypomnij maluchowi, czy pamięta jak jego bolało, gdy na przykład skaleczył się czy przewrócił i powiedz, że pieska/kota czy inne zwierzę też boli, gdy ktoś je szarpie czy bije. Wyjaśnij, że zwierzęta nie potrafią mówić i gdy ktoś je zaatakuje, będą się bronić poprzez warczenie czy ugryzienie.

Reaguj na zachowanie Twojego dziecka

Wiele dzieci ma naturalną skłonność do tego, by zaczepiać obce zwierzęta. Jeśli Twoja pociecha postępuje podobnie, koniecznie powstrzymaj ją od tego typu zachowań. Wyjaśnij maluchowi, że nie należy dotykać i głaskać nieznanych psów, bo nie wiemy, w jaki sposób zwierzę może zareagować. Ostrzegaj dziecko, że równie niebezpieczne jest samodzielne wchodzenie bez opieki osoby dorosłej do ogródka, w którym biega obcy pies, a tym bardziej do kojca.

Niedozwolone jest także szarpanie psa za ogon czy też siadanie na nim. Niektóre maluchy często mają ochotę osiodłać psa i pojeździć na nim jak na bujanym koniku. Takie podejście może dla dziecka źle się skończyć.

Co więcej, należy pilnować i tłumaczyć dziecku, by nie przeszkadzało psu podczas jedzenia czy odpoczynku. Gdy samo ma ochotę nakarmić psiaka na przykład z ręki, niech to robi w obecności osoby dorosłej, a także nie drażni się z psem i nie zabiera mu jedzenia. Bezpiecznego karmienia pieska możemy nauczyć poprzez wierszyk: „Kiedy pieska karmimy, z dłoni miseczkę robimy, jedzenia nie zabieramy, rączkami nie machamy”.

Maluchowi należy również wyjaśnić zasady rządzące zabawą z psem. Dziecko nie powinno zabierać psu jego zabawek i na przykład wrzucać ich do swojej piaskownicy czy też mimo ostrej reakcji psa za wszelką cenę zabierać mu jego rzeczy. Warto wskazać dziecku, że ono ma swoje zabawki, a piesek ma swoje. Z drugiej strony, nie pozwalaj psu na to, by zabierał zabawki Twojego dziecka. Należy tu postawić mocną granicę zarówno zwierzęciu, jak i maluchowi.

Nie strasz dziecka, ale ostrzegaj

Wyjaśnij dziecku, że pies to zwierzę, które potrafi być agresywne. Dlatego przygotuj go na to, jak powinno zachować się w różnych sytuacjach związanych z potencjalnym atakiem zwierzęcia.

Gdy na przykład wracając ze szkoły spotka go warczący pies, dziecko nie powinno uciekać. Należy stanąć w bezruchu, nie machać rękami, nie tupana psa oraz nie spoglądać psu w oczy. Utrzymywanie stałego, dłuższego kontaktu wzrokowego z psem może być przez niego potraktowane jako wyzwanie.

Można dziecku przekazać wiedzę o zachowaniu w sytuacji zagrożenia poprzez wierszyk: „Gdy się pieska bardzo boję, na baczność jak żołnierz stoję”.

Jeśli to nie pomoże i pies stanie się jeszcze bardziej agresywny, należy wskazać dziecku kolejną pozycję, którą może w ostateczności przyjąć. Jest to tzw. żółwik. Aby ją przyjąć należy spleść dłonie do wewnątrz. Kciuki trzeba schować do środka. W kolejnym kroku - założyć ręce na kark, tak, by ukryć uszy. Następnie należy uklęknąć. Głowę trzeba przyciągnąć do kolan. W ten sposób w razie ataku zwierzęcia, dziecko osłoni tętnice, brzuch i inne newralgiczne miejsca.

Możecie przećwiczyć takie pozycje z dzieckiem, pamiętając, że jest to ostateczność w sytuacji, gdy pies staje się coraz bardziej agresywny mimo zatrzymania się dziecka w bezruchu.

Obcowanie dziecka z psem może być czystą przyjemnością. Należy jednak wpoić maluchowi zasady kontaktu z nim. Pies to zwierzę kierujące się instynktem i bez względu na to, jak bardzo jest udomowiony, może zareagować w sposób agresywny, na przykład chcąc bronić swoich rzeczy, terytorium lub siebie. Dlatego nauczmy dziecko odpowiedniego zachowania względem psa. Przede wszystkim z szacunku do dziecka i do zwierzęcia. To zaprocentuje w przyszłości.

Zobacz też:

• Mamo, chcę kotka!