Warszawa

Jakie są przyczyny i objawy przepukliny pępkowej?

Jakie są przyczyny i objawy przepukliny pępkowej?

Przepuklina pępkowa to przypadłość, która – choć kojarzona często z kobietami w ciąży – często pojawia się u niemowląt. Jak ją rozpoznać? Skąd się bierze? Jakie ma konsekwencje dla dziecka? Poznaj odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania.

 

 

Przepuklina pępkowa u niemowląt jest wadą wrodzoną, która dotyczy głównie dzieci z niską masą urodzeniową oraz wcześniaków.

 

Skąd się bierze przepuklina pępkowa?

Przyczyny przepukliny pępkowej u niemowląt są znane. Podczas gdy przepuklina pępkowa u dorosłych powstaje na skutek osłabienia wytrzymałości powłok brzusznych, tak u niemowląt t efekt anatomicznej wady wrodzonej. Pojawia się ona skutek niezrośnięcia się pierścienia pępkowego, tj. otworu, przez który wchodziły naczynia pępowinowe w okresie życia płodowego.

 

Warto mieć świadomość, że jelita płodu rozwijają się poza jamą brzuszną. Z tego powodu przechodzą one przez pierścień pępkowy do brzucha, który powinien się zamknąć. Zdarza się więc, że u niektórych dzieci proces zamykania pierścienia nie przebiega prawidłowo.

 

Przepuklina pępkowa – objawy

Przepuklina pępkowa u niemowląt pojawia się jako wybrzuszenie – w ten sposób uwypuklają się jelita. Jeżeli więc zauważysz u malucha „balonik”, który występuje podczas wysiłku, prawdopodobnie to przepuklina pępkowa.

 

Gdy przepuklina pępkowa rozwija się (zdarzają się takie przypadki), wówczas w okolicach pępka pojawi się elastyczny guzek. Tego rodzaju wybrzuszenie staje się szczególnie widoczne wtedy, gdy maluch napina mięśnie brzucha, np. podczas płaczu, kaszlu czy wypróżniania. Podczas gdy w pierwszej fazie guzek można swobodnie „wcisnąć” do środka, tak w miarę rozwoju staje się coraz twardszy i nie zmienia już swojego położenia. Oznacza to, że część wnętrzności została uwięziona w worku przepuklinowym – wybrzuszenie staje się wówczas bolesne i opuchnięte.

 

Czy to powód do zmartwień?

Dobra wiadomość jest taka, że przepuklina pępkowa u niemowląt jest najmniej groźnym schorzeniem. Najczęściej ma charakter przemijający – znika samoistnie mniej więcej w 12 miesiącu życia malucha. Czasami jednak może dojść do jej rozwoju, dlatego w żadnym przypadku nie można bagatelizować tej przypadłości.

 

Jeżeli zauważysz niepokojące objawy, które mogą wskazywać na występowanie przepukliny pępkowej, warto skonsultować to z pediatrą. Lekarz, na podstawie badania dziecka, postawi diagnozę. W przypadku, gdy potwierdzi obecność przepukliny, zaleci odpowiedni sposób postępowania.

 

Kiedy przepuklina pępkowa wymaga leczenia?

Leczenie przepukliny pępkowej u niemowląt najczęściej nie jest konieczne. W przypadku niewielkiej nieprawidłowości pomaga częste układanie malucha w pozycji na brzuchu – takie ułożenie wzmacnia mięśnie brzucha.

 

Jeżeli wada jest dość duża, wówczas lekarz może zalecić oklejanie okolic pępka specjalnymi plastrami. Dzięki temu mięśnie są przytrzymywane, co uniemożliwia wydostawanie się jelit poza jamę brzuszną. Plastry należy zmieniać co 2 tygodnie, zaś cała kuracja trwa najczęściej kilka miesięcy – pod warunkiem, że skóra dziecka nie reaguje alergicznie na klej.

 

W bardzo rzadkich przypadkach przepuklina pępkowa rozwija się i przyjmuje zaawansowane stadium. Ma to zwykle miejsce wówczas, gdy wada we wczesnej fazie nie została wychwycona. Jeżeli przepuklina pępkowa nie minie samoistnie, a guzek zrobi się twardy, wówczas koniecznością może być przeprowadzenie operacji. Zabiegowi zszycia otworu w powłokach brzusznych poddawane są starsze dzieci – w wieku 6-7 lat. Czasami jednak zachodzi potrzeba wcześniejszego przeprowadzenia zabiegu – ma to miejsce wówczas, gdy przepuklina pępkowa nie cofa się przed 2 urodzinami malucha albo pojawia się infekcja.

 

Czym skutkuje nieleczona przepuklina pępkowa?

Pozostawienie przepukliny pępkowej samej sobie wówczas, gdy nie dochodzi do jej fizjologicznego zamykania, może być zgubne w skutkach. Za najgroźniejsze powikłanie uważa się uwięźnięcie jelita, co prowadzi do jego niedrożności, a następnie do martwicy z powodu braku dopływu krwi.

 

Uwięźnięcie jelita daje bardzo wyraźne sygnały, m.in. ostry ból brzucha. Mogą temu towarzyszyć wymioty, wzdęcia, zaparcia, przyspieszona akcja serca. W przypadku, gdy zauważysz u malucha takie symptomy, niezwłocznie udaj się do lekarza.

 

Przeczytaj również

Polecamy

Więcej z działu: Artykuły

Warto zobaczyć