15-24 września 2017

Zabawimy się w parku w chowanego z dźwiękami. Sprawdzimy, czy da się je złapać lub rzucić jak piłeczkę. Przekonamy się, czy można jednocześnie grać wolno i szybko. Dowiemy się jak ze skrawków dźwiękowych można zbudować świat.

Festiwal, tradycyjnie już, zostanie zainaugurowany w Parku Muzeum Rzeźby w Królikarni plenerową instalacją dźwiękową. Krzysztof Topolski przekona nas, że planeta – Ziemia to olbrzymi instrument muzyczny, który bez przerwy gra i wydaje dźwięki. Czy to dźwięk samochodu, samolotu, a może to szum liści w koronach drzew lub padający deszcz –  szukajmy, zgadujmy! Tadeusz Wielecki zaprosi do udziału w kolejnej przygodzie w parku: będzie można wziąć do ręki dźwięk, a nawet zobaczyć muzykę… Wszystko to za sprawą mima-czarodzieja i czterech muzyków, grających na trąbkach i puzonach, lśniących w słońcu jak słoneczniki.

W Centrum Sztuki Współczesnej – Zamek Ujazdowski czeka nas perkusyjna uczta oraz opowieść o legendzie Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia – Eugeniuszu Rudniku. Jak budować świat ze skrawków dźwiękowych? Potrafił to człowiek niezwykły i wybitny. Baśń o Eugeniuszu Rudniku, ale też o tym jak wspaniale jest tworzyć opowie Natalia Babińska, zachęcając do wsłuchania się w ostatni utwór mistrza - ERdada. Jak to jest z tym tempem? Czy można grać szybko i wolno w tym samym momencie? Czy wielkość instrumentu ma przy tym znaczenie? Kiedy coś jest razem a kiedy osobno? Miłosz Pękala i Magda Kordylasińska wykorzystując dobrze sobie znane instrumentarium perkusyjne, jak i bardziej egzotyczny gamelan z dalekiej Indonezji wprowadzą publiczność w tajemnicę łączenia rytmów i temp. 

Paulina Celińska 
Kurator Małej Warszawskiej Jesieni

Więcej informacji: http://www.warszawska-jesien.art.pl

Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” ma w tym roku swoją 60. jubileuszową edycję! Istnieje jednak dłużej, od 1956 roku, bowiem nie odbyły się edycje w roku 1957 i 1982 – w tym drugim przypadku jako sprzeciw wobec stanu wojennego.  Jubileusz daje szczególny powód nie tylko do rozważań o przeszłości, tradycji Festiwalu, pamiętnych koncertach i postaciach. Powróci do wielkich sukcesów i momentów przełomowych, ale przede wszystkim podejmie temat, stanowiący istotę i tożsamość „Warszawskiej Jesieni”: fenomen  a w a n g a r d y.