Dzieci w okresie podejmowania decyzji zawodowej są w najtrudniejszym dla siebie okresie rozwojowym, ponieważ właśnie w tym czasie następuje etap przechodzenia z dzieciństwa w dorosłość (12-18 r.ż.). Czas dojrzewania, to stadium, w którym w życiu młodego człowieka zachodzi wiele zmian, zarówno w organizmie (zmiany fizyczne, dojrzewanie płciowe), jak i w psychice (wzmożona emocjonalność, utrata wiary w siebie, poczucie zagubienia, samotność).

Choć moment wyboru zawodu nie dotyczy tylko tego okresu (jest procesem rozpoczynającym się dużo wcześniej i trwającym nadal) to jednak pierwszą poważną decyzję zawodową dzieci podejmują już w trzeciej klasie gimnazjum, a więc około 15 r.ż. Dla Supera jest to stadium wzrostu (podokres możliwości 13-14 r.ż.) i stadium poszukiwania (podokres wstępny 15-17 r.ż. i podokres przejściowy 18-21 r.ż.). Więcej na temat teorii Supera można przeczytać tutaj.

Młodzież w wieku adolescencji zwykle prowadzi ze sobą wewnętrzny konflikt. Często właśnie w tym czasie następuje załamanie dotychczasowej hierarchii wartości, poszukiwanie odpowiedzi na pytania kim naprawdę jestem i czego chcę, odkrywanie nowych celów i sensu życia. Pojawiają się problemy na gruncie rodzinnym (konflikty z bliskimi, zwłaszcza rodzicami) i towarzyskim (bójki w szkole, szukanie alternatywnych znajomych). Wszystko to spowodowane jest brakiem stałości w zachowaniu młodzieży, ambiwalencją uczuć, nadmiernym krytycyzmem wobec wszystkiego oraz nieracjonalnym wyidealizowaniem świata. Nie ma się co dziwić, że rodzice często nie rozumieją, dlaczego ich ukochana córeczka, nie sprawiająca dotąd żadnych problemów wychowawczych, tak bardzo się zmieniła. Tymczasem zmiana ta nie jest skierowana przeciwko nim, ale wynika z naturalnego procesu rozwojowego, przez który każdy z nas kiedyś przechodził.

Okres dorastania jest okresem trudnym także z tego względu, że młody człowiek mimo, iż przestaje być już dzieckiem, nie jest jeszcze osobą dorosłą, przez co często czuje się niepewny swojej tożsamości, brak mu śmiałości i wiary w siebie. Nie do końca wie kim jest, co rodzi jeszcze więcej lęków i niepokojów. Często obawy te są przyczyną arogancji i złośliwości.

Rola rodziców w tym okresie jest olbrzymia, ponieważ muszą oni umiejętnie wykazać się swoją wiedzą i doświadczeniem, tak by młody człowiek nie zbłądził. Trzeba pamiętać, że okres dojrzewania trwa w czasie i dziecko nie zmieni się z dnia na dzień. Ważne żeby miało wsparcie bliskich mu osób. Rodzice muszą przygotować swoją pociechę do samodzielnego życia i wprowadzić go w dorosłość. Nie jest to zadanie łatwe i wymaga ogromnej cierpliwości.

Najważniejsze jest, aby dziecko nie pozostało samo ze swoimi problemami i wątpliwościami, których w tym okresie nie brakuje.

Podejmowanie decyzji zawodowej jest ważnym etapem w życiu młodych ludzi, dlatego powinni oni dobrze przemyśleć sprawę związaną ze sobą i swoją przyszłością. Trzeba rzetelnie dać sobie odpowiedź na pytania dotyczące tego jaki jestem, jakie są moje zdolności, co chcę w życiu robić, co sprawia mi autentyczną przyjemność, itd. Problemy i dylematy dotyczące własnej osoby, niestety dotkliwie przekładają się na podejmowanie decyzji zawodowej. Kiedy nie do końca wiem kim jestem, kiedy nie do końca moje zainteresowania są sprecyzowane, kiedy nie bardzo wiem, co czeka mnie w określonej pracy, jak mogę wiedzieć czego chcę? Dlatego też uczniowie, tak często,  w momencie podejmowania decyzji, co do swojej dalszej ścieżki kształcenia czują się bezradni, niedoinformowani, zagubieni i pełni obaw. Potrzebują jasnych i czytelnych drogowskazów, tak by nie zgubić się w podróży swojego życia.