Podczas tegorocznych wakacji wybrałam się z dzieckiem do pamiętanego przeze mnie z czasów dzieciństwa wspaniałego miejsca w okolicach Białki Tatrzańskiej – do Przełomu Białki.

Wycieczka nie obyła się bez problemów, bo pomimo tego, że już tam kiedyś byłam, nie potrafiłam trafić.

Miejsce nie jest w żaden sposób oznakowane. W okolicy rezerwatu nie ma żadnych drogowskazów. Nie pomogło nawet wertowanie map w sklepie z pamiątkami w Białce Tatrzańskiej. Rezerwatu nie było na żadnej mapie!
Co dziwne mało kto z miejscowej ludności wie gdzie to jest i jak pokierować turystę. Zanim tam trafiliśmy pytałam kilkanaście osób. Najśmieszniejsze, że o jego istnieniu nie wiedzieli nawet ludzie, którzy pluskali się w rzece w okolicy mostu kilkaset metrów dalej.

W końcu trafiłam jednak na sprzedawczynię oscypków, która wiedziała.
- To tam gdzie kręcili Janosika?
- Możliwe że tak - uśmiecham się.
- Pani kochana, to nie w Białce tylko przed. Jadąc od nas na rozwidleniu w prawo i potem znów w prawo.
- Skąd będę wiedziała, że trafiłam skoro nie ma żadnych oznaczeń?
-Oznaczeń nie ma. Jak zobaczy pani parking otoczony drewnianą zagrodą i siedzącą tam starą babcię, to będzie pani wiedzieć, że trafiła.

Było dokładnie tak jak powiedziała moja informatorka. Tak blisko drogi na Białkę, a tak daleko, że nikt o tym miejscu nie wie…

Drewniana zagroda w połowie zapełniona samochodami. Starsza, miła i gadatliwa kobieta kasująca 4 zł za parking. Dopiero tam tablica informacyjna z mapką. Wchodzimy na ścieżkę. Od razu widać, że raczej nikogo to miejsce nie obchodzi. Nie to zapamiętałam z czasów dzieciństwa.

Ziemia wokół terenu zryta kołami traktora, błoto, chwasty, śmieci. 
Nie zrażając się brniemy jednak dalej. Skałki! Są, jednak się ostały. Jaskinia w której kiedyś robiłam sobie zdjęcia zabezpieczona taśmą. Wstęp wzbroniony – wykopy. Dalej napotykamy amatorów wspinaczki eksplorujących ściankę i jamę, w której również pełno śmieci. Dalej bagienko pełne traszek, żab i unoszących się nad nim ważek. W trawie jaszczurki. Czarne z żółtymi plamami – czyżby to salamandry? Po spacerku po skałkach idziemy w stronę rzeki. Od skałek prowadzi do niej kamienista plaża, która w okresie deszczowej pogody pewnie też zalewana jest rzeczną wodą. Żeby pobyć tu dłużej trzeba wziąć karimatę i jakie koce, bo trudno wysiedzieć dłużej na kamieniach.

Ciąg dalszy na drugiej stronie