Warszawa

Gdy Twoje dziecko zaczyna się buntować - jak je uspokoić?

Gdy Twoje dziecko zaczyna się buntować - jak je uspokoić?

Jeszcze niedawno tuliłaś w ramionach słodkie niemowlę, a teraz dziecko ma 16, 17 czy 20 miesięcy i już nie chce kurczowo trzymać się mamy albo taty. Woli stawiać na swoim. Choć to normalne, że rozwój społeczny dziecka obejmuje też bunt, jego wybuchy złości są czasami przykre dla rodziców i trudne do ukojenia. Czy istnieją sposoby, aby je złagodzić?

 

 

Pierwszy świadomy „bunt” dziecka przypada z reguły na drugi rok życia. Na tym etapie maluch uświadamia sobie, że jest odrębną jednostką. Nie posiada jednak takich umiejętności społecznych, jak dorośli, i nie potrafi wyjaśnić swoich racji. Dlatego sprzeciwia się tak, jak umie, czyli krzyczy, złości się i mówi „nie”. Skorzystaj z poniższych porad, które powinny złagodzić jego zachowanie.

 

Zachowaj spokój
Reagowanie złością na złość nie jest najlepszym przykładem, jaki możesz dać dziecku. Ważne jest zrozumienie, że maluch nie robi niczego ze złośliwości, a rozwój społeczny dziecka obejmuje zarówno etapy spokoju i uległości, jak i upartego negowania każdego pomysłu rodziców. W ten sposób dziecko kształtuje swój charakter. Dlatego nie odpowiadaj mu gniewem ani stosowaniem dotkliwych kar.


Daj możliwość wyboru
Pozwalanie dziecku na dokonywanie pierwszych wyborów nie tylko uczy go podejmowania decyzji, ale też sprawia, że mały buntownik „zapomina”, że właśnie miał się rozzłościć. Na przykład, gdy dziecko nie lubi się kąpać, zapytaj, jakie tym razem zabawki chce wziąć ze sobą do kąpieli. Kiedy maluch wzbrania się przed ubieraniem, zapytaj, jaki woli sweterek, bluzkę albo skarpetki. W ten sposób dziecko skupia się na podjęciu decyzji, a nie buntuje się przeciwko zaleceniom rodziców. Co ważne, postaraj się, aby wybór nie był zbyt szeroki. Wystarczą dwie, trzy możliwości.

 

Unikaj słowa „nie”
Rodzice, którzy stają w obliczu buntu dwulatka, często słyszą słowo „nie”. Jednak podczas pracy nad ukojeniem wybuchów złości malca sami powinni wypowiadać je jak najrzadziej. Kiedy bowiem mówią: „nie wchodź do dużego pokoju”, dziecko rzecz jasna nie będzie chciało przebywać w żadnym innym. Lepiej więc użyć konstrukcji „pobaw się w swoim pokoju”. Inny przykład: zamiast zakazywać „nie skacz”, lepiej powiedzieć: „usiądź sobie”.

 

Nagradzaj pozytywne zachowania
Dziecko buntuje się na różnych etapach rozwoju, nie tylko w wieku dwóch lat. Zawsze jednak warto mu uświadomić, że bycie grzecznym zwyczajnie bardziej się opłaca. Nagradzaj jednak rozsądnie. Zamiast fundować maluchowi tony zabawek i słodyczy, okaż mu swoją uwagę. Małe dziecko bardzo jej potrzebuje i złości się, gdy rodzice je ignorują. Kiedy rodzice okazują mu uwagę dopiero wówczas, gdy zaczyna psocić, będzie to robiło częściej. Dlatego warto skupić się na dziecku także wtedy, gdy jest grzeczne i nie sprawia problemów.

 

Rozwój społeczny dziecka to wiele trudnych momentów, w których rodzice są bezradni wobec jego zachowania. Jednak cierpliwość, zrozumienie oraz pogłębianie wiedzy na temat psychiki dziecka zawsze są znaczącym wsparciem i dla malca, i jego opiekunów.

 

Piśmiennictwo:

1. Solecka M. Bunt u dzieci.

https://www.mp.pl/pacjent/pediatria/prawidlowyrozwoj/rozwojspoleczny/141054,bunt-u-dzieci. Data dostępu: 8.11.2018.

2. Defiance: Why it happens and what to do about it. https://www.babycenter.com/0_defiance-why-it-happens-and-what-to-do-about-it_63678.bc. Data dostępu: 8.11.2018.

 

 

 

 

                                                                                    Materiał partnerski

 

 

Przeczytaj również

Polecamy

Więcej z działu: Artykuły

Warto zobaczyć