Trudno o bardziej konwencjonalny zarzut, formułowany pod adresem gier wideo: że odbierają dzieciom wrażliwość i uczą je zachowań agresywnych. Problem ten analizowano wielokrotnie i rozmaitymi metodami, najczęściej przy użyciu narzędzi psychologicznych. Sądzę jednak, że najbardziej zasadne pytania, które postawić należy w tym wypadku, brzmią następująco: dlaczego istnieje związek gier z dziećmi? Kto ma prawo używać przemocy? Czym właściwie różni się dziecko od dorosłego? I czy gry wywierać mogą wpływ szkodliwy, a jeżeli tak, to jaki? Podczas wystąpienia spróbuję zagłębić się w ten gąszcz, od razu uprzedzając - nie mam zamiaru zapewnić dowodów na złowróżbny wpływ gier na kogokolwiek, ani bronić tej formy kulturowej jako niewinnej. Spróbuję je za to zrozumieć.

Dr Tomasz Majkowski – adiunkt w Katedrze Antropologii Literatury i Badań Kulturowych. Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Zajmuje się badaniami nad kulturą popularną, fantastyką, grami wideo, nowymi mediami oraz kulturą fanów. Dawniej projektant, tłumacz, redaktor i edytor gier fabularnych i planszowych. Prowadzi zajęcia z rozmaitych aspektów popkultury, wykłada też teorię i praktykę gier wideo na informatyce i filmoznawstwie.