Ucho do klasyki. Wolfgang Amadeusz Mozart

Wydawnictwo: Wydawnictwo Agora, ART2 Music, Wydawnictwo Widnokrąg

od 7 do 12 lat

Tematyka: muzyka

Opis książki

Druga część „Ucha do klasyki”– serii książek z płytami, które w przystępny sposób przybliżają dzieciom utwory i postaci największych kompozytorów. W nich Wielcy Mistrzowie, dzięki zabawnym anegdotom z dzieciństwa i późniejszego życia, sugestywnym, dowcipnym ilustracjom, dają się poznać od zupełnie innej strony – schodzą z piedestału, na który ich postawiliśmy, by ukazać ludzką twarz.

Autorem tekstu jest Maciej Kaczyński, współautor książki Facecje. Historia coachem napisana, współpracownik czasopisma „Przekrój”. Szatę graficzną stworzył Marcin Surma – ilustrator, twórca komiksów i filmów rysunkowych.

Komu sześcioletni Mozart skradł buziaka? Jakie popisy zachwycały monarchów, a za które został wyrzucony z dworu? Co najbardziej lubił robić w wolnym czasie? Którego instrumentu nie cierpiał, a którego mógłby słuchać godzinami?

Wolfgang Amadeusz Mozart – lista utworów z płyty „Ucho do klasyki”
1. Serenada „Eine kleine Nachtmusik” KV 525 cz. I: Allegro
Academy of St Martin in the Fields/Sir Neville Marriner
℗ 1977/1997 Warner Classics UK Ltd.

2. Symfonia g-moll nr 40 KV 550 cz. I: Molto allegro Royal Concertgebouw Orchestra/Nikolaus Harnoncourt ℗ 1983 TELDEC Classics International.

3. Sonata fortepianowa A-dur nr 11 KV 331 cz. III: Alla turca. Allegretto (Marsz turecki)
Andrei Gavrilov fortepian
℗ 1990 Warner Classics UK Ltd.

4. Koncert fortepianowy C-dur nr 21 KV 467 cz. II: Andante
Christian Zacharias fortepian
Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks/David Zinman
℗ 1989 Warner Classics UK Ltd.

5. Koncert klarnetowy A-dur KV 622 cz. II: Adagio
Jack Brymer klarnet
Royal Philharmonic Orchestra/Sir Thomas Beecham
℗ 1960/2001 Warner Classics UK Ltd.

6. Wesele Figara KV 492, Uwertura
Wiener Philharmoniker/Riccardo Muti
℗1987 Warner Classics UK Ltd.

7. Symfonia C-dur nr 41 KV 551 „Jowiszowa” cz. IV: Molto allegro
Royal Concertgebouw Orchestra/Nikolaus Harnoncourt
℗ 1983 TELDEC Classics International.

8. Czarodziejski flet KV 620, Aria Królowej Nocy
Edita Gruberova sopran
℗ 1981 Warner Classics UK Ltd.

Sonata fortepianowa C-dur nr 16 KV 545 „Facile”
9. cz. I: Allegro
10. cz. II: Andante
11. cz. III: Allegro
Jean-Bernard Pommier fortepian
℗ 1982 Warner Classics UK Ltd.

12. Don Giovanni Don Giovanni KV 527 „Là ci darem la mano”
William Shimell baryton
Susanne Mentzer sopran
Wiener Philharmoniker/Riccardo Muti
℗ 1991 Warner Classics UK Ltd.

13. Wesele Figara KV 492, Aria Hrabiny „Porgi, amor”
Margaret Price sopran
Wiener Philharmoniker/Riccardo Muti
℗ 1987 Warner Classics UK Ltd.

14. Requiem d-moll KV 626, Lacrimosa
Felicity Lott sopran
Della Jones mezzosopran
Keith Lewis tenor
Willard White bas
London Philharmonic Choir & Orchestra/Franz Welser-Möst
℗ 1990 Warner Classics UK Ltd.

Przykładowe anegdoty z książeczki dołączonej do płyty

Na kolanach Cesarzowej
W pięknym pałacu Schönbrunn – cesarskiej rezydencji pod Wiedniem – rozlega się głośny śmiech zaskoczenia. Na kolana Marii Teresy wskoczył właśnie sześcioletni chłopiec i jak gdyby nigdy nic całuje cesarzową w oba policzki. I mówi, że ją kocha! Dworzanie patrzą, czy aby Marii Teresy nie oburzy taka wylewność. Ale jak tu się nie roześmiać! Zwłaszcza że ten słodki chłopczyk grał przed momentem tak cudownie, tak olśniewająco! Rezolutny malec to Wolfgang Amadeusz Mozart. I mimo że wcale nie jest arystokratą, na królewskich dworach czuje się – jak widać – świetnie!
Za dużo nut?
Cały teatr wiwatuje! Kurtyna opada, premiera opery Mozarta Uprowadzenie z seraju dobiegła końca. Wiedeńska publiczność jest zachwycona, ludzie długo biją brawo na stojąco. W tym czasie podekscytowanego kompozytora odwiedza za kulisami najważniejszy widz – cesarz Józef II. Jego opinia o dziele ma ogromne znaczenie. Niestety pozostaje on pod wpływem muzyków związanych z dworem. A oni się boją, że geniusz Mozarta zagrozi ich pozycji. Cesarz ulega złośliwym podszeptom.
„Zbyt piękne to dla naszych uszu i strasznie dużo nut, kochany Mozarcie” – oznajmia zdziwionemu Wolfgangowi. Ten – jak zwykle – nie umie pokornie się zgodzić z niesprawiedliwym komentarzem osoby wysokiego rodu.
„Akurat tyle nut, ile potrzeba, żeby nucić, najjaśniejszy panie” – odpowiada, przekonany o wartości swojej opery.
Muzyczny Bilard
Wolfgang żyje muzyką – i to niemal dosłownie. Komponuje bez wytchnienia, ciągle słyszy w głowie fragmenty nienapisanych jeszcze utworów. Kładzie się spać późną nocą, a kiedy tylko wstaje, znów zaczyna pisać nuty. Ma to zły wpływ na jego zdrowie… Zaprzyjaźniony lekarz, doktor Barisani, zleca mu, żeby przynajmniej komponował na stojąco. I zażywał choć trochę ruchu, na przykład grał w kręgle albo bilard. Mozart korzysta z tych rad… po swojemu. Faktycznie, gra w bilard z przyjaciółmi. Kiedy przychodzi jego kolej, po prostu odrywa się na chwilę od nut, uderza kijem bilę i znowu pochyla się z piórem nad pięciolinią.

Udostępnij na facebooku