Godz. 9.30, 11.30

Było to bardzo dawno temu. Wasze mamusie nosiły wówczas jeszcze krótkie sukienki, a czesały się w warkoczyki z kokardkami albo obcinały włosy „na poleczkę”. Redaktorka „Płomyczka” umyśliła sobie wtedy, żebym koniecznie pisała opowiadanie o szkole, które ciągnęłoby się w pisemku przez cały rok, a bohaterem opowiadania miał być taki ludzik z drzewa czy też z gałganków. A ja wcale nie miałam ochoty o tym pisać! Co tu począć? Od czego jednak człowiek ma przyjaciół?!... Miałam taką siedmioletnią przyjaciółkę, Krysię. Nieraz naradzałyśmy się z Krysią, o czym by tu ciekawym do „Płomyczka” napisać. Myślę więc sobie: „Pójdę do Krysi, ona na pewno poradzi!” W dwa dni potem do moich drzwi – ktoś gwałtownie zakołatał. Biegnę co tchu otworzyć – we drzwiach stoi Krysia. Oczy jej płoną, spod beretu wygląda wiecheć czupryny, tornister przerzucony przez jedno ramię.
– Już mam!... Już wiem!... – krzyczy od progu.
I Krysia zdziera z pleców tornister, z tornistra wyjmuje piórnik, a z piórnika, moi kochani! – tyciusieńkiego ludzika jak ziarnko fasoli, z perkatym nochalkiem i odstającymi uszami. Stawia go sobie na dłoni i woła:
– Widzisz!... Teraz rozumiesz, czego „on” będzie?!...
Kiwnęłam głową w zachwycie.
– Rozumiem. Z plasteliny!...
– A na imię będzie miał Plastuś!
Odtąd Plastuś stał na moim stole, a pamiętnik jego pisał się tak łatwo, jakby naprawdę on sam opowiadał w nim swoje przygody. Od tego czasu minęło wiele lat...

„Plastusiowy Pamiętnik” jest laureatem konkursu na najciekawszy spektakl Festiwalu Teatrów dla Dzieci Kraków 2015.

czas trwania: 1 godz. 30 min (z przerwą)

bilety: 20 zł
miejsce: sala teatralna