Pinokio, drewniany pajac, którego największym marzeniem jest zostać chłopcem, z powodu swojej naiwności i bezradności co rusz wpada w tarapaty. Spektakl opowiadający o jego dorastaniu w świecie pełnym fałszu i niebezpieczeństw to wspaniałe widowisko, które uczy, że miłość, dobre serce i zdolność do poświęcenia są jedyną drogą do dojrzałości i szczęścia.

tłumaczenie: Zofia Jachimecka
reżyseria: Włodzimierz Nurkowski
adaptacja: Aleksander Nurkowski i Włodzimierz Nurkowski
scenografia: Jan Polewka,
choreografia: Paweł Aigner

Występują:
Małgorzata Hachlowska
Maja Kubacka
Izabela Mróz/Iwona Olszewska
Katarzyna Kopczyk
Olga Przeklasa
Michał Snarski
Rafał Szumski
Włodzimierz Jasiński
Marek Karpowicz
Franciszek Muła
Krzysztof Prystupa
gościnnie: Natalia Podyma, Dominik Gołąb, Antoni Zminkowski

Świerszcz:
Szanowna publiczności! Panie i panowie!
O przygodach Pinokia dzisiaj Wam opowiem.
Drewnianego pajaca, który chłopcem został,
Choć w trakcie tej przemiany zmienił się w osła.
Ulegając słabości, zamiast powinności,
Oddawał się zabawie gwoli przyjemności-
Wiedziony na manowce jak wszystkie niecnoty
Przez lisie chytre sztuki i kocie miau-koty
Doświadczył bólu nędzy i upokorzenia,
Lęku śmierci i osamotnienia,
By uronić łzę czystą, która nie ma cienia,
I drewniane pajace w żywych chłopców zmienia.
A na końcu odnalazł powołanie duszy
w miłości co najtwardszy kamień kruszy.