Witam serdecznie Panią psycholog,
Pragnę zadać pytanie o sposób tłumaczenia 20-miesięcznemu synowi kwestii
braku ojca. Wychowuję syna sama, ojciec dziecka ma swoją rodzinę i nie jest
zainteresowany odwiedzaniem naszego syna (mimo moich zaproszeń), przez 20 m-cy widział syna 6 razy (ostatnio ponad pół roku temu). Jego rola ogranicza się do realizowania obowiązku alimentacyjnego. Wkrótce dziecko pójdzie do żłobka, za rok do przedszkola i z pewnością kontaktując się z innymi dziećmi będzie się zastanawiał "dlaczego on nie ma taty". Na razie, właśnie dlatego że ojciec nie kontaktuje się z nim, nie ma tego problemu, bo nie wie, że ojciec powinien być przy dziecku, ale przecież to oczywiste, że to tylko kwestia czasu, gdy zada mi to pytanie, choćby po tym jak zada mu je jakieś dziecko. Chciałabym wiedzieć jak postępować. Chcę być przygotowana jak reagować, by nie popełnić błędu i nie skrzywdzić dziecka. Dlatego bardzo
serdecznie proszę o poradę osobę kompetentną. Nadmienię, że założyłam sprawę sądową ojcu dziecka o ustalenie kontaktów z synem, ale on już na I rozprawie powiedział Pani Sędzi, że "nikt go nie zmusi do kontaktów z dzieckiem".
Czy w tej sytuacji nie lepiej by było wycofać sprawę i nie dążyć "na siłę" do tego by dziecko w ogóle poznawało kogoś takiego, kto jest tak nieprzychylnie do niego nastawiony? Bo w tej chwili dziecko ojca zupełnie nie pamięta, ale jeśli będę dalej zabiegała o wizyty ojca to pewnie "od niechcenia" będzie pojawiał się przy synu sporadycznie i w konsekwencji dziecko zacznie za ojcem tęsknić i dopiero wtedy będzie dramat. Czy nie lepiej w naszej sytuacji utrzymywać stan w którym to tylko ja syna wychowuję - bez kontaktu z ojcem (który jak wspomniałam i tak do niego nie dąży)? A jeśli tak to co mogę mówić dziecku? Przecież nie mogę mu tłumaczyć brak ojca
tym, że ojciec nie chce do niego przychodzić. wiem, że to skomplikowane, ale
tym bardziej błagam Panią psycholog o poradę.

Pytanie przesłała Pani Julita