Droga Pani Urszulo,

ma Pani rację, że lewouszność wpływa na nieco inny odbiór mowy, a lewoocznośc i leworęczność wpływa na początki nauki czytania i pisania. Dzieci leworęczne mogą osiągać doskonałe wyniki w nauce pod warunkiem, że są nauczane czytania sylabami.
Chłopiec potrzebuje rozmowy z psychologiem, który wytłumaczy mu skąd się biorą jego kłopoty w szkole. To problemy szkolne spowodowały, że Synek ma niską samoocenę, ucieka w wirtualny świat komputerowy i nie chce się podporządkować nakazom rodziców. To wszystko jest rzeczywistym problemem, który jeszcze urósł z powodu wieku, w którym dziecko się buntuje. Uważam, że ważne są rozmowy z dzieckiem indywidualnie (z mądrym psychologiem) oraz rozmowy indywidualne z ojcem i matką.
Osoby lewo-uszne powinny mieć na kartce napisane, co mają zrobić i nie można do nich mówić, gdy na coś innego patrzą, bo wówczas nie dekodują tych informacji.
Jestem bezwzględnie za ograniczeniem gier, ale jak to zrobić z 17 latkiem? Trzeba mu wymyślić zajęcie poza domem. Najlepsza stymulacja lewej półkuli (tej odpowiedzialnej za szkolne uczenie się) to zajęcia teatralne. Jeśli się nie zgodzi, lub nie ma takich warunków - jakiekolwiek inne, ale by wyszedł z domu. Można się też umówić na godzinę grania dziennie, ale potem do bólu trzeba egzekwować.
Chłopiec musi jednak wiedzieć dlaczego to robimy, musi poznać mechanizmy mózgowe i zrozumieć z czego wynikają jego problemy i jakie może rozwinąć talenty w związku ze swoją leworęcznością. Niech sobie znajdzie w Internecie listę szczególnych zdolności leworęcznych.

Serdecznie Panią i Syna pozdrawiam