Dzień dobry,

często zdarza się rodzicom dzieci, z którymi "coś się działo", kiedy były małe, że zostaje im tendencja do wypatrywania symptomów zaburzenia rozwoju u swoich dzieci jeszcze przez długi czas. To naturalne zjawisko, wynikające z lęku o dziecko. Pani opis wskazuje na to, że Państwo wraz z córką pokonaliście trudności rozwojowe ze wczesnego okresu dzieciństwa i mała radzi sobie już dobrze. Obecne trudności, jakie Pani opisała, wskazują raczej na zachowania związane ze zbliżającym się okresem dojrzewania oraz typowe trudności wychowawcze, zdarzające się u prawie każdego dziecka w różnych okresach rozwoju i o różnej sile natężenia objawów u poszczególnych dzieci.

Zanim uda się Pani po poradę do lekarza psychiatry, sugerowałabym spotkanie z psychologiem dziecięcym, który będzie mógł ukierunkować Pani obawy - rozwiać je lub ewentualnie potwierdzić potrzebę wizyty lekarskiej. Psycholog może również wskazać skuteczne sposoby rodzicielskiego postępowania wobec zachowań, jakie teraz prezentuje córka.

Powodzenia!
Agnieszka Sokołowska