Porady naszych Ekspertów

Nerwowy 3-latek

Witam,

nie wiem, jak mam postępować z moim 3-letnim synem. Od małego niemowlęcia był nerwowym dzieckiem, nie spał, płakał, był strasznie ruchliwy, teraz od 1,5 roku jest nie do wytrzymania. Ma ataki strasznej histerii, nieraz trwa to godzinę. Wtedy wpada w taki szał, że nie można go uspokoić, aż cały się trzęsie, nieraz próbuje wymiotować. Strasznie krzyczy, przeklina, bije wszystkich, kopie, jakby mógł, to by gryzł. Jest takim dzieckiem, że nie usiedzi w miejscu, cały czas coś musi robić, przez 12 godzin nie potrafi się zmęczyć. Dla mnie jest to wyczerpujące, nie potrafię mu pomóc. Można mówić do niego 10 razy, a i tak nie posłucha. Nieraz ma tak, że się zatrzęsie parę razy, nie wiem czy przez to, że jest nerwowy? Zaczął się trochę jąkać. Mając 2 lata, bił głową o co mógł. Jak tylko coś mu nie wychodzi, rzuca wszystkim, przeklina, bije, rzuca się po ziemi. Tłumaczę mu ciągle, że tak nie wolno, jest już dużym chłopcem. Mój mąż ma pretensje, że mając rok, pobłażałam mu niektóre sprawy i teraz mnie nie słucha. I to moja wina, że taki jest. Mój mąż jest cholerykiem i mój syn podobnie się zachowuje.

Lucyna

dr Agnieszka Sokołowska

Pedagog specjalny

Odpowiedź:

Dzień dobry,

podobieństwa w temperamencie syna i męża mogą mieć ze sobą związki, ponieważ do pewnego stopnia są to kwestie dziedziczenia. Natomiast zachowania, jakie Pani opisała, u trzyletniego dziecka to naprawdę bardzo poważna sprawa. Moim zdaniem warto byłoby skorzystać z diagnozy w poradni psychologiczno-pedagogicznej, gdzie otrzyma Pani informację, na ile zachowania dziecka wynikają ze specyfiki jego rozwoju, na ile z wychowania, na ile z wieku, w jakim jest.

Proszę przeciwdziałać budowaniu w Pani poczucia wyłącznej odpowiedzialności za to jak dziecko funkcjonuje. Jeśli to nadpobudliwość psychoruchowa już tak daje znać o sobie, to są to cechy wrodzone. Za wychowanie dziecka odpowiadają obydwoje rodzice i najlepiej jest, jeśli mają w tej kwestii wspólnie ustalone priorytety i zasady, których obydwoje przestrzegają.

Proszę zwrócić uwagę, czy dbają Państwo o elementy sprzyjające wyciszeniu dziecka, takie jak np.: stały rytm dnia (pory posiłków i snu, rytuały - np. czytanie książeczki przed snem), dieta pozbawiona cukru i napojów gazowanych, brak gier na tablecie i długiego siedzenia przed telewizorem. To wszystko są czynniki powodujące hiperaktywność dzieci.

Agnieszka Sokołowska

Zobacz inne porady w tematyce: problemy z zachowaniem, histeria, adhd, nadpobudliwość

Zobacz wszystkich ekspertów

Udostępnij

Lubisz CzasDzieci.pl? Polub nas na Facebooku!

Komentarze

Inne porady w tematyce:

problemy z zachowaniem:

więcej porad w tematyce: problemy z zachowaniem »

Portal CzasDzieci.pl ma przyjemność współpracować z gronem ekspertów, jednak często problemy wymagają pilnej lub dodatkowej porady medycznej. CzasDzieci.pl nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z zastosowania informacji zawartych w niniejszym serwisie. Zalecamy bezpośredni kontakt ze specjalistą w celu konsultacji danego problemu. Po zgłoszeniu pytania, zostanie ono po akceptacji redakcji umieszczone wraz z odpowiedzią konkretnego eksperta.