Witam,

mam problem z moim 3,5-letnim synkiem. Od urodzenia jest tylko ze mną i mężem, bo zawsze bał się innych ludzi. Teraz nie boi się rodziny i znajomych, ale gdy ktoś np. w sklepie uśmiechnie się do niego lub coś powie, to chowa się za moja nogę. Raz w tygodniu jeździmy do klubiku, gdzie są młodsze dzieci. Mój synek nie chce się nimi bawić. W zajęciach ruchowych też nie chce uczestniczyć. Z chęcią wykonuje prace plastyczne i słucha, gdy Pani czyta książki. Późno zaczął mówić, bo w wieku 3 lat. Teraz już powtarza coraz więcej słów. Chodzimy do neurologopedy. Lubi się przytulać. Sam niezbyt lubi się bawić, najlepiej z rodzicami. Nie lubi obcinania włosów, boi się tego. Nie lubi głośnego hałasu wiertarki. Kiedyś nie lubił suszarki, ale teraz już akceptuje. Głośną muzykę lubi. Na placu zabaw zjeżdża na zjeżdżalni, huśta się itd. Ale muszę być w pobliżu. Nie wiem co myśleć o tym lęku przed innymi. Mój brat też był nieśmiały, podobnie ojciec. Z czasem im to przeszło. Proszę o odpowiedź.

Emilia