Dzień dobry,

jestem ciocią niespełna 2,5-letniej Amelii i jestem mocno zaniepokojona zachowaniem siostrzenicy. Amelka od urodzenia w zasadzie nie tolerowała innych osób, czyli: do 1,5 roku nie można nawet było do niej podejść, bo płakała i tuliła się do mamy. Nie wspomnę o jakiejkolwiek zabawie. Gdy przyjeżdżają do mnie lub gdziekolwiek indziej do rodziny zawsze był wielki płacz. Tak więc mimo starań nie miałam z nią w zasadzie kontaktu prawie żadnego. Obecnie ma 2 lata i 4 miesiące. Mówi tylko mama, tata, ciocia, ala, daj i moje. Wymusza spacery. Czasem sama mam ich dość, a Amelia nie wracałaby do domu. Niczym praktycznie się nie interesuje. Co bym nie wymyśliła, to mam wrażenie, że nie umie się z tego cieszyć, nawet z piłeczką w basenie. Ciągle potrzebuje mojej czy mamy obecności. W zasadzie przy prawie każdej czynności, czy to zabawa czy siedzenie, obojętnie. Nie bawi się sama. Nawet babki każe mi robić, sadza w wózku, ubiera, karmi. Mam wrażenie, że z ludzi robi sobie zabawki. Nie toleruje innych dzieci. Gdy wejdzie jakieś na plac zabaw, od razu wychodzi. Na plac zabaw nawet nie ma co iść, bo i tak praktycznie się nie bawi. Sypie dzieci piaskiem, gdy tylko się do mnie zbliża, zabiera, a wręcz wyrywa dzieciom swoje zabawki. Nie interesują jej nowe rzeczy. Zabawkami też prawie się nie bawi. Już nie wiem, co mam robić, aby sprawić jej przyjemność bądź czymkolwiek zająć. Brakuje mi pomysłów, a wręcz czasem jestem zirytowana. Nie wiem, co robić, bądź jak porozmawiać z mamą Amelii, bo mam wrażenie, że siostra nie widzi problemu i powtarza, że z tego wyrośnie. Ja jednak mam złe przeczucia. Czasem mam wrażenie, że Amelia nie chce słuchać albo nie słucha jak chce jej coś pokazać bądź wytłumaczyć. Rozmawiałam z siostrą, ale zarzuciła mi, że wytykam jej błędy. POMOCY! Z góry dziękuję.

Magdalena