Witam,

jestem mamą żywej, energicznej 3-latki. Do niedawna córka była wesołym, trochę psotnym dzieckiem. Ale od około 8 tygodni wstąpił w nią demon... W międzyczasie po raz kolejny zostałam mamą. Córka uwielbia swoją siostrę, ale nas nie słucha kompletnie. Możemy mówić jak do ściany. Zero reakcji,a jeśli wywieramy na nią presję, zaczyna się histeria. Czasem potrafi nawet uderzyć... W przedszkolu są z nią same problemy - kilkakrotnie ugryzła inne dzieci. Zrobiła się też złośliwa - przytoczę tu pewną sytuację. Córka dorwała butelkę z napojem, prośbę o odstawienie jej zignorowała (żadna nowość), a gdy chciałam ją zabrać - wylała napój na podłogę. Ostatnimi czasy, żeby zmusić ją do posłuszeństwa, musimy dosłownie krzyczeć, inaczej nie reaguje, albo wyje wniebogłosy. Ja rozumiem, że dla niej narodziny siostry to duży szok, ale przestajemy sobie z nią radzić, a cierpliwości coraz mniej :( Nie pomaga tłumaczenie, prośby, groźby, nic. Kilkakrotnie uderzyła mnie, bo np. kazałam jej pozbierać zabawki. "Nie kocham cię" i tym podobne są na porządku dziennym. Staramy się poświęcać jej jak najwięcej uwagi, rozmawiać z nią, tłumaczyć... Ale wszystko szlag trafia, gdy dochodzi do newralgicznej sytuacji. I tak w kółko całe dnie. Jak radzić sobie z takim dzieckiem, i jak pomóc jej wyjść z kryzysu, samym przy tym nie wariując?

Monika