Witam,

piszę, ponieważ nie jestem w stanie poradzić sobie z tęsknotą córki.
Uczęszczała wcześniej 2 lata do żłobka i czasem zdarzał się płacz przy rozstaniu, ale panie szybko reagowały biorąc córkę na ręce i uspokajając.
W poprzednim roku córka chodziła do przedszkola - nigdy nie płakała przy
rozstaniu. Natomiast w tym roku (to samo przedszkole) od ok. 2 m-cy pojawia się histeria przy rozstaniu w przedszkolu. Wcześniej to się nie zdarzało.
Córka informowała, że tęskni ale wymyśliła, że po buziaku na do widzenia biegła do okna w sali i tam mogła na odchodne jeszcze nam pomachać. W tej chwili córka rano przy pożegnaniu wyrywa się, krzyczy że tęskni, przypomina mi kilka razy żebym np pamiętała co mamy zrobić wieczorem, żebym szybko wróciła, po kilka razy chce mnie przytulać itd. To samo jest w sytuacji, kiedy córkę odprowadza mąż.
Wyjście wygląda więc w ten sposób że wychodzę szybkim krokiem a pani opiekunka próbuje odciągnąć córkę. Wyłączając to, że pęka mi serce nie okazuję emocji. Opowiadam córce że w przedszkolu jest fajnie, że ja też chodziłam do tego przedszkola i fajnie się bawiłam, nie pomaga. Codzienne rozmowy też nie pomagają. Pytam córkę czemu tak się dzieje, odpowiedź jest jedna - tęskni.
W przedszkolu nie dzieje się nic złego, wypytywałam ją o to, ale na nic się nie skarży. Po jakimś czasie córka podobno uspokaja się i chętnie bawi się z dziećmi oraz uczestniczy we wszystkich zajęciach. Doszło teraz również to, że kiedy ja czy mąż muszę wyjść na chwilę z domu (córka zostaje wtedy z drugim z nas) też przytula się do nas, powtarza, że będzie tęsknić. Bierze też misia, opaskę, kocyk i co tylko jeszcze może żeby z tymi rzeczami machać nam przez okno. Jest kilka takich sytuacji. Np. wczoraj na spacerze spotkaliśmy kota sąsiadów. Córka pogłaskała go ze mną ale nie zrobił tego mąż. Córka znów zareagowała histerycznym płaczem, bo chciała żebyśmy wszyscy to zrobili. Na wieczór przypomniała sobie o sytuacji i powiedziała do męża, że "ty i tak pogłaskałeś tego kota..." Bardzo proszę o pomoc bo nie wiem w jaki sposób rozmawiać z córką.

Ewelina