Witam,

mam dosyć poważną sytuację z moim 4-letnim synkiem... wszystko to
zaczęło się od momentu, gdy wyjechałem do pracy w Niemczech. Byłem tam przez pół roku, lecz co miesiąc przyjeżdżałem na kilka dni do żony i synka. Cały czas rozmawialiśmy przez telefon, wideo rozmowy. Została mi w pamięci taka sytuacja - jak zobaczył mnie na monitorze, to zdołał jedynie powiedzieć "kocham Cię tato i tęsknię za Tobą", po czym zaczął płakać i szlochać...
Mianowicie, od tego mojego wyjazdu zaczął mieć - nie wiem jak to nazwać - "lęki nocne", "koszmary", "halucynacje"? Wróciłem już na stałe do domu, dla synka... ale problem nie minął mimo to, że jestem cały czas obok niego.
Wstaje w nocy, popatrzy na ścianę, okno, zerknie na mnie i na żonę i wtedy się zaczyna... delikatny płacz, pomrukiwanie, a za chwilkę wstaje, skacze, bije się po twarzy, a gdy bierze się go na ręce, to szarpie się wyrywa, przy czym przeraźliwie płacze i wrzeszczy... pojawia się to co 2-3 noc, kilka kilkanaście minut po zaśnięciu i trwa to maksymalnie z 10 min. dopóki nie odzyska świadomości. Bardzo się o niego martwię... w dzień się bawimy, wygłupiamy - jest bardzo fajnie.
Jakiś czas temu oglądał swoje bajki, a w międzyczasie była reklama, jak jakiś chory pan idzie strasznie schorowany i ledwo żyjący. Synek widząc to bardzo się przeraził i płakał z 20 minut, bo ten "pan" był bardzo chory i chciałby jakoś mu pomóc... nie mamy z żoną problemów z wychowaniem synka, gdyby tylko nie te "lęki" w nocy. Co moglibyśmy zrobić, jak się zachować aby poprawić jego sen i żeby te koszmary się skończyły? Bardzo proszę o jakąś pomoc w tej sprawie.

Andrzej