Witam!

Niepokoi mnie zachowanie moje syna - 3,5 roku. Ma duże problemy z zabawą zorganizowaną (przez dorosłą osobę) z dziećmi. Bawi się tylko w te zabawy, które zna i lubi, innych unika - stoi z boku i patrzy. W zabawie swobodnej z dziećmi bawi się świetnie, śmieje się biega. Uwielbia się bawić w kogoś, potrafi wcielić się w wiele postaci - wyobraźnie ma nieograniczoną, uwielbia bawić się np. ze swoja kuzynką (6 lat) lub z rodzicami. Gdy mówimy do niego, jak do odgrywanej postaci możemy wszystko z nim załatwić, wykona wszelkie nasze prośby i polecenia i bardzo go to cieszy. Nie lubi wychodzić na spacer, ubierać się -,woli bawić się w domu. Ale po wyjściu na spacer bawi się na placu zabaw, z tym że zwykle sam, czasem biega z jakimś spotkanym kolega i bardzo się cieszy, że ma przyjaciela. Ma bardzo bogate słownictwo, swobodnie rozmawia, ale jest bardzo humorzasty, zagadnięty z nienacka zwykle krzyknie "nie mów, nie powiem Ci" itp. bez powodu... Dzieci przez to nie chcą się z nim bawić lub go bija. Generalnie zupełnie nie potrafi bawić się w grupie. Jak się kręci na karuzeli to albo sam albo na zmiany, nie umie np. żeby razem kręcili. Dużo krzyczy, łatwo popada w złość, szybko się denerwuje. Lubi czytać, sam dużo siedzi i ogląda książki, zadaje dużo pytań. Zauważyliśmy też, że jest mało elastyczny, nie lubi zmian, choć można mu dużo wytłumaczyć i go przekonać. Martwię się, że nie poradzi sobie w grupie przedszkolnej. Byłam z nim u psychologa, do którego chodziliśmy na zajęcia adaptacyjne i pani twierdzi, że jest on po prostu nieśmiały i woli obserwować niż działać - tak, jakby te zabawy były zbyt dziecinne jak dla niego...Jednak dostrzegam, że odstaje od grupy. Martwi mnie to.

Aga