Szanowna Pani,

dzieci, szczególnie te młodsze, często tworzą swoje własne schematy zachowań, dotyczące różnych czynności i sytuacji. Dzięki temu czują się bezpieczniej i pewniej, mają poczucie kontroli nad zdarzeniami, daje im to poczucie wpływu na rzeczywistość, zmniejsza ich lęk i obawy. Ilość tworzonych
schematów zależy też od osobowości i temperamentu malucha, może więc być tak, że jedno dziecko będzie bardziej elastyczne i chętne do zmian, a inne
dziecko w podobnym wieku - bardziej przywiązane do ustalonych schematów i niechętne zmianom. Możliwe, że Pani syn należy do tej drugiej grupy dzieci - nie oznacza to więc, że jego przywiązanie do schematów jest złe. Nie widzę też powodów, dla których należałoby te jego utarte i bezpieczne sposoby postępowania zmieniać. Tym bardziej, że zauważa Pani, że ogólnie rozwój syna przebiega prawidłowo. Schematami można zacząć się martwić wtedy, gdy zaczynają one poważnie utrudniać funkcjonowanie dziecka i całej rodziny lub gdy są niebezpieczne dla zdrowia dziecka. Jeżeli jest jednak tak, że w Pani odczuciu jakiś nawyk należy zmienić, to radzę robić to stopniowo, z dużym wyczuciem, negocjując z dzieckiem i będąc uważnym na jego emocje i potrzeby - nie robić tego siłowo, nie "łamać" dziecka. W takiej sytuacji może również być przydatna konsultacja z psychologiem dziecięcym.

Z poważaniem,
Wiktoria Jaciubek